We missen de boot in Kotor

Na Bar vertrekken we naar Kotor. Die baai staat bekend als een van de meest toeristische plekken van Montenegro. We pakken hiervoor de bus bij het busstation in het centrum van Bar, maar omdat het openbaar vervoer niet goed is geregeld in de stad, zullen we de drie kilometer van ons appartement naar de bus moeten lopen. Niet helemaal ideaal met onze backpacks om in de hitte.

Kotor is een klein sttadje en dat betekent dat we niet ver hoeven te lopen om ons hostel te vinden. Ons hostel is pas in mei geopend en dat is goed te merken. Alle bedden zijn schoon, kraken nog niet, de badkamers zijn fris en alle servies, bestek, potten en pannen in de keuken zijn nog goed. De locatie van ons hostel is perfect; nog geen vijf minuten lopen naar het oude stadscentrum.

In het hostel horen wij trouwens de medewerker vertellen tegen een andere gast dat Bar, waar we nou net vandaan kwamen, bekendstaat als één van de meest onveilige plekken van Montenegro. Hij legt uit dat het aantal agenten per duizend inwoners in Bar ver boven het gemiddelde ligt van de rest van het land. Nu moet ik eerlijk zeggen dat we daar niets van hebben gemerkt. De straten zijn schoon, agenten zien we bijna niet en buiten dat de chauffeurs niet kunnen rijden en geen enkel respect hebben voor zebrapaden, merken we weinig van onveiligheid.

Kotor is een havenstad en ligt aan een baai. Net als veel andere oude stadscentra staat ook dit centrum op de Werelderfgoedlijst van UNESCO. Het lijkt in veel opzichten op Dubrovnik, waar we een paar weken geleden nog waren, maar dan zonder de massatoerisme. In Kotor ligt de San Giovanni-vesting. Om hier te komen moet je de ‘ladder’ beklimmen; een trap met honderden treden en verschillende haarspeldbochten. Vanaf de vesting, maar eigenlijk ook al vanaf halverwege de ladder, heb je een uitzicht over vrijwel heel Kotor. We krijgen de tip van onze hosteleigenaar om de trappen van Kotor te beklimmen na 18.00 uur. Dan zijn namelijk alle toeristen van de cruiseschepen af en is een stuk rustiger.

Gelijk de eerste avond besluiten we omhoog te gaan. Onze hosteleigenaar blijkt gelijk te hebben. Op een handjevol toeristen, een adder (!) en een paar katten na, is er vrijwel niemand te bekennen. Met een biertje in onze hand kijken we naar de prachtige zonsondergang. Mocht je ooit in Kotor komen, dan zou ik je zeker aanraden om deze klim in de avond te doen. Het is dan veel rustiger en ook de temperatuur is gedaald naar een wat toegankelijker niveau.

Boot gemist

Eva heeft de volgende dag het idee om een boottocht te maken over de baai. Dit loopt alleen iets anders dan gepland, maar daarover later meer.

Het bootje vertrekt om 12.00 uur en brengt ons eerst naar Lady on the Rocks, een klein eilandje in de baai met daarop een kasteel. Buiten wat oude schilderijen en veel te veel toeristen, valt er niet zo heel veel te beleven daar. Je moet officieel een paar euro entree betalen, maar omdat wij werden aangezien voor Duitsers, werden we eigenlijk zonder dat we het in de gaten hadden, gratis binnengelaten.

Na de Lady on the Rocks varen we naar Perast. Het is inmiddels begonnen met regenen en omdat we maar een halfuur hebben totdat onze boot weer rechtsomkeert maakt naar Kotor, besluiten we maar een klein rondje te maken. We maken nog wat foto’s en gaan daarna door naar de plek waar onze boot vertrekt. En dat is het moment dat het verkeerd gaat. De boot zou 14.00 uur teruggaan, en Eva en Dominic staan netjes om 13.58 uur te wachten. Tot onze verbazing is de boot dan alleen al vertrokken. Laat het nog steeds regenen en de volgende boot pas twee uur later weer vertrekken. Kan gebeuren.

We maken nu een iets groter rondje door het dorp, dat slechts een paar straten en vooral heel veel restaurants gericht op toeristen kent. Na het doen van wat spelletjes, die we gelukkig in onze tas hadden zitten komt de volgende boot om 16.00 uur ons oppikken. Er waren – ook bewust – nog wat andere toeristen van de eerste boot achtergebleven. We snappen heel goed waarom Kotor een van de meest bekende toeristische trekpleisters is van Montenegro. Het is compact, heel mooi, gezellig en de mensen zijn er vriendelijk. Ook zijn de prijzen van de activiteiten betaalbaar.

We hebben ook een vlog gemaakt over onze tijd in Bar en Kotor. Deze video kun je hieronder (of direct op YouTube) bekijken.

Terugreis

Nadat we eerst de lange tocht hebben gemaakt van Sarajevo en via Belgrado naar Bar en Kotor, moeten we de volgende dag weer helemaal terug naar Belgrado. Vanuit daar pakken we de trein ook direct naar Boedapest. Ruim 24 uur zullen we erover doen om in Boedapest te komen. De langste non-stopreis tot nu toe op ons programma.

Waarom niet vliegen, hoor ik je denken? Simpel: De enige maatschappij die vliegt van Podgorica naar Boedapest is WizzAir. Alleen hoewel ons vliegticket slechts 25 euro is, moeten we voor onze bagage ruim 35 euro betalen. Ook moeten we dan nog van Kotor naar Podgorica komen en van de luchthaven van Boedapest naar de stad. Een extra stoel kopen is helaas geen optie, aangezien onze rugtas (ondanks gewicht en grootte) nog steeds geen aanspraak kan doen op een paspoort. De reis met de bus en trein kost ons nog geen 30 euro en bespaart ons ook gelijk een overnachting.

En aangezien we nog wel een tijdje op reis zijn, is die keuze makkelijk gemaakt.

Laat via Facebook, YouTube of de reacties hieronder weten wat je van onze blogs, video’s en foto’s vindt.