Weet je nog die blog over de treinreis van Kotor naar Bar, waarin ik schreef dat ik nog nooit zo lang (vijftien uur) had gezeten in een trein? Dat was nog maar het voorprogramma, van het voorprogramma, dat normaal gesproken nog buiten de toneelzaal plaatsvindt, als ik even een metafoor mag maken naar de Transmongolië Express: in totaal zeven nachten en acht dagen in de trein zitten tussen Moskou en Beijing. Onze eerste stop komt na vier nachten in Irkoetsk, in het oosten van Rusland.
Maar laat ik eerst bij het begin beginnen. Met de trein reizen we van St. Petersburg naar Moskou. Een prima trein, waarvan we allang blij waren dat het ons was gelukt om daar online een ticket voor te reserveren. Ons hostel ligt op zo’n twintig minuten van het Rode Plein af en is een zogeheten ‘capsule’ hostel. Dit type hostel is erg populair in onder meer Japan, en daarom leek het Eva leuk om er hier alvast eentje uit te proberen. Bij aankomst in Moskou merken we gelijk al een groot verschil met St. Petersburg: ze spreken hier vrijwel geen Engels. De man van het hostel is duidelijk ook geen niet-Russische toeristen gewend, en met onze Russische talenkennis, die ongeveer reikt tot zdrastvooyte (hallo) en spasieba (bedankt), komen we helaas niet ver.
Het hostel is gevuld met Russische mensen, die – op een enkeling na – niet heel erg in zijn voor een gesprek. We slapen op een slaapzaal met verschillende capsules, wat het dus vrijwel tot een privékamer maakt, maar dan van 1.30 meter bij 2.00 meter, wat met twee personen vrij krap en warm is. Het is alleen maar voor slapen, dus geen probleem.
In Moskou werken we de top vijf van TripAdvisor af: het mausoleum van Lenin, het Rode Plein, de St. Basil kathedraal en – net als in St. Petersburg – de metro. Het weer slaat op onze eerste volle dag volledig om van 30 graden zon, naar keiharde regen. De tunnels lopen onder en ondanks dat veel te lopen is in de stad, besluiten we toch maar een Red Bus-tour te doen, om zo nog veel van de stad te kunnen zien. In dezelfde dagen dat wij in Moskou zijn is er ook een oud-collega van NU.nl in de stad.
Na drie nachten in het capsulehostel is het tijd geworden om voor één nacht in een hotel te slapen, voordat we in de Transmongolië Express stappen richting China. Dit hotel hadden we geboekt bij de treinreis, maar achteraf gezien was het qua locatie en verhuizen van onze backpacks makkelijker om in het hostel te blijven. Het hotel was trouwens wel welkom. Een eigen badkamer, roomservice, ontbijt, zacht bed en televisie, zijn zo nu en dan heel fijn. Voor de treinreis hebben we bij een lokale supermarkt voor zo’n 3300 roebel (meer dan 50 euro) aan lekkernijen, noedels en drinken, gekocht. Bij het uitpakken op bed valt ons op dat vooral de koekjes zijn oververtegenwoordigd, dus dat komt goed.
Siberië
De volgende dag pakken we een Uber naar het centrale treinstation van Moskou. We zijn ruim een uur van tevoren al aanwezig, maar het zal je maar net gebeuren dat je de trein mist. Vanaf hier zullen we met de trein reizen naar Beijing, met tussenstops in Irkoetsk (Siberië) en Ulaanbaataar (Mongolië). In totaal legt de route 7.600 kilometer af en komen we door vijf tijdzones. Symbolisch staat er op het station van Moskou een paal met daarop de kilometeraanduiding 0 kilometer, logisch ook, aangezien in Moskou de trein vertrekt. Goed. Het eerste stuk is ook gelijk ons langste non-stopstuk; de treinreis tussen Moskou en Irkoetsk. We zullen vier nachten en vijf dagen in de trein zitten. Bij het binnenstappen van de trein wacht ons gelijk ook een aangename verrassing: hoewel we (met wodka en al) waren voorbereid op het delen van een wagon met twee anderen, blijken we in een privéwagon te zijn gestopt. Normaal slapen hier de medewerkers van de trein, maar die kozen dit keer voor een wagon met vier bedden.
Dit is een van de weinige onderdelen van onze reis die we al in Nederland hebben geregeld en voor vertrek heb ik voor de voorpret al talloze filmpjes en blogs gelezen over de reis, over de eindeloze landschappen, de gezellige ontmoetingen en het uitrusten. En ik kan je vertellen, alles van dat is waar.
De eerste paar dagen zien we vrijwel alleen maar groene landschappen langs ons voorbijgaan. Groene bossen, kleine Russische dorpjes zonder verharde wegen en waar ik vraagtekens bij zet of er überhaupt iets van straatnamen voor bestaan en kleine treinstations met onuitspreekbare namen die we passeren. Na zo’n tweeënhalve dag in de trein komt het moment dat we de Euraziatische grens zien. In onze coupé raak ik in gesprek met een Belgische vrouw die met onder meer Australiërs, Nieuw-Zeelanders en wat Canadezen een georganiseerde reis maakt. Het is te merken dat zij zich nóg beter hebben ingelezen in de reis dan wij, want zij weten over bijna iedere honderd kilometer spoor wel iets te vertellen, zo ook dus het paaltje dat de grens van Europa en Azië aangeeft.
Tijdzones
We zijn dan inmiddels ook al een aantal tijdzones opgeschoven. Ik probeer het kort samen te vatten. We beginnen in Moskou met +0 (maar al +1 van Nederland), waar de tijd na twee dagen ineens +2 opschuift, waar de +1 van Moskou is gebleven is voor ons nog steeds een vraag. In de +2 van Moskou gaan we vrij snel al naar +3, waar we nog een anderhalve dag in zullen zitten. Ook +3 naar +5 gaat vrij snel, want in de +4 tijdzone zitten we maar een halve dag. Volg je het nog? In Rusland (dat elf tijdzones kent) hebben ze voor dit probleem een oplossing bedacht: overal houden ze Moskou tijd aan. Zo kan het dus in Moskou 10.00 uur in de ochtend zijn, terwijl het bij jou al 15.00 uur is. Dat klinkt erg logisch, maar werkt in de praktijk voor ons nog wat ingewikkelder. Omdat je in de trein slaapt wil je wakker worden in de nieuwe tijd, maar omdat je ergens in je hoofd nog Moskou tijd aan hebt, en je soms tijdens de nacht een nieuwe tijdzone in komt, kan het zo maar zijn dat je op de nieuwe tijd 11.00 uur wakker wordt, terwijl het in je hoofd nog 6.00 uur Moskou tijd is. Ach, volgens mij dé samenvatting van een jetlag. We hebben nergens een stop gemist en met veel slapen (daar heb je toch de tijd voor) los je ook veel op.
Na vier nachten en vijf dagen komen we dan (helaas) aan in Irkoetsk en zit een derde van onze Transmongolië Express er alweer op. In Irkoetsk, dat gelegen is aan het Baikalmeer, het grootste zoetwaterreservoir ter wereld, blijven we drie dagen voor we door zullen gaan naar Mongolië.
Laat via Facebook, YouTube of de reacties hieronder weten wat je van onze blogs, video’s en foto’s vindt.
This entry was posted in Europa, Persoonlijk blog
