Na twee dagen langs de mooiste landschappen razen komen we aan in de Mongoolse hoofdstad Ulaanbaatar. Bij Mongolië hoort natuurlijk slapen in een traditionele gertent en daar beginnen we dan ook maar meteen mee.
Onze gertent ligt in het Gorkhi-Terelj National Park, ongeveer een uur rijden vanaf de stad. Het landschap is simpel, maar prachtig: uitgestrekte steppen met hier en daar groepjes paarden en gertenten. Bij gebrek aan genoeg auto’s worden we per stier met kar naar ons verblijf gebracht. Het arme dier moet flink zwoegen om ons door de rivier en over heuvels te krijgen. Het voelt alsof we jaren terug de tijd in zijn gegaan.
Ondanks dat we zo’n 8000 kilometer verwijderd zijn van huis voelt Nederland even heel dichtbij. Niet alleen de eigenaar van de gertenten is een geëmigreerde ras-Amsterdammer, bijna alle gasten komen uit Nederland. En dat is best gek aangezien we de afgelopen maanden bijna geen Nederlanders zijn tegengekomen. Als we gekookte aardappels en een gehaktbal op ons bord krijgen geschept, wordt het bijna even té Nederlands. Maar eerlijk is eerlijk: in je eigen taal lullen en tot laat in de avond spelletjes spelen is oer-Hollands gezellig.
Modderige boel
Eigenlijk hoor je in Mongolië met een paard over de steppen te galopperen, maar ik houd liever zelf de controle. We kiezen daarom voor een buggy. Het heeft flink geregend de afgelopen dagen en dus liggen de kuilen vol met modderplassen. We proberen er eerst nog voorzichtig doorheen te rijden, maar al snel wordt er vol gas gegeven en zitten we helemaal onder de modder. Niet heel slim (want geen wasmachine in de buurt), maar wel o zo leuk. Een onvergetelijke ervaring.
Na twee nachten in de Mongoolse gertent verblijven we nog een aantal dagen in Ulaanbaatar. Je zou denken dat het een kleine stad is, maar niets is minder waar. Hier kennen ze ook chaotische files inclusief keihard toeterende automobilisten. We bezoeken een theatervoorstelling over de traditionele Mongoolse cultuur. Er worden bijzondere schouderdansen gedaan, maar vooral het zogenoemde keelzingen is ons bijgebleven. Wát een geluid kan er uit een keel komen zeg (in onze vlog kan je een stukje luisteren).
Helaas moeten we Mongolië na een kleine week weer verlaten. Het land heeft zeker een plekje in onze ‘favoriete landen top 10’ veroverd en we komen absoluut nog eens terug. Maar nu eerst op naar China!
Laat via Facebook, YouTube of de reacties hieronder weten wat je van onze blogs, video’s en foto’s vindt.
