Eigenlijk waren we helemaal niet van plan om naar Cambodja te gaan, maar de vliegtickets vanaf Hongkong waren erg goedkoop. En zo belanden we dus in een land waar we nog vrij weinig over weten, maar daar gaat snel verandering in komen…
Met Cambodja beginnen we eigenlijk aan een nieuw deel van onze reis: Zuidoost-Azië. De afgelopen maanden hebben we in relatief dure gebieden geleefd en dus hebben we eigenlijk wel heel erg veel zin in dit deel van onze reis. Goedkope watermeloenshakes en hostels voor een paar euro: kom maar op! Ik bereid me alvast voor op bedbugs en vieze kamers, maar niets is minder waar. Bij ons hostel voor drie euro per nacht in Siem Reap worden onze lakens en handdoeken zelfs elke dag verschoond. Dit hebben we nog nooit in een hostel meegemaakt! Een paar honderd meter van ons hostel zit een tentje waar je voor één dollar een heerlijke shake op de kop kan tikken, dus ik ben een gelukkig mens.
In Siem Reap ben je eigenlijk maar voor één ding en dat is het tempelcomplex Angkor. We hebben via Facebook de bekendste tuktukchauffeur onder Nederlanders gevonden: Sok Lin. Hij is een druk bezet man en dus moeten we een dagje wachten tot we met hem op pad kunnen. We besluiten daarom met ebikes eerst de countryside van Siem Reap te ontdekken. Met zo’n twintig kilometer per uur scheuren we over de weg. Eerst over asfalt, maar al snel over zandpaden. Om de paar meter worden we met een grote glimlach door kinderen begroet. We voelen ons bijna een koningspaar, want we blijven maar terugzwaaien. Op een afgelegen plek haalt Dominic zijn allernieuwste gadget tevoorschijn: een drone. Al maanden wilde hij er eentje aanschaffen en in Hongkong kon hij zich dan ook niet meer inhouden. De allereerste vlucht gaat gelukkig goed en het levert prachtige plaatjes op. Benieuwd? Check dan onze vlog.
Vroeg opstaan voor bliksem?
In de avond maken we nog een wandeling over de nachtmarkt, maar erg laat maken we het niet. De volgende ochtend staat Sok Lin namelijk om half 5 voor de deur te wachten om ons naar Angkor Wat te brengen. De bedoeling is om daar de zonsopkomst te bekijken, maar als we uit ons hostel stappen is al duidelijk dat dat er niet in zit. Er zijn heel veel wolken én het bliksemt. Teleurgesteld zijn we niet, want de bliksem laat Angkor Wat eens in de zoveel minuten prachtig oplichten. Sok Lin brengt ons van de ene naar de andere tempel. Stuk voor stuk zijn ze erg bijzonder om te zien. Het tempelcomplex is honderden jaren verwaarloosd en daardoor overgenomen door de natuur. Er groeien dus hele bomen door de tempels en de beelden zijn begroeid met mos. Erg mooi. Tegen het einde van de middag hebben we zóveel tempels gezien, dat we Sok Lin vragen om ons terug te brengen naar het hostel. Tijd om bij het zwembad even bij te komen van het vroege opstaan!
Na Siem Reap is het tijd voor Battambang. Een plek die veel toeristen overslaan en daarom een stuk minder toeristisch is. Ook hier speuren we weer op Facebook naar een leuke tuk tuk chauffeur en het lukt: Mr. Pov is onze man. Het blijkt een redelijk jonge gast te zijn met een goed hart. Hij heeft weinig geld, maar door hard te werken hoopt hij ooit een school te openen in zijn eigen buurt. Eigenlijk studeert hij doordeweeks (ICT) en dus moet hij om ons rond te rijden in Battambang een dagje spijbelen. We bezoeken onder meer de bamboetrein. Je raadt het al: een trein gemaakt van bamboe. Vanwege renovatie kunnen we maar een kort ritje maken, maar normaal gesproken rijdt deze trein een groot stuk door het platteland van Battambang. Vroeger gebruikte de bevolking deze trein om goederen te verplaatsen. Er waren namelijk nog geen scooters en tuktuk’s. Inmiddels is het meer een toeristending geworden en tsja, ook wij moeten eraan geloven:
Grote highlights heeft Battambang niet, maar wij vinden het al erg bijzonder om met de tuktuk door het platteland te rijden. Het ziet er prachtig uit en doet mij soms zelfs even denken aan Nederland. Op een paar heuvels na is het landschap namelijk vlak. Als het begint te schemeren is het tijd voor een bijzonder natuurfenomeen: elke dag rond half zes komen er ontelbaar veel vleermuizen uit een bepaalde grot vliegen. Ze vliegen in een grote stroom richting het platteland om daar op zoek te gaan naar eten. Een zeer apart gezicht. Mr. Pov zet ons af bij een all you can eat restaurant en omdat het een goeie gozer is bieden we hem aan om met ons mee te eten. Dat laat Mr. Pov ons geen tweede keer zeggen en al snel staat hij met een grote schaal vol garnalen voor ons neus. Lachend legt hij ons uit dat garnalen erg duur zijn in Cambodja en we zo dus goed ons geld uit de all you can eat kunnen halen. Een Cambodjaan met Nederlandse trekjes dus!
Serieuze zaken
We vertrekken van Battambang met de bus naar Phnom Penh, de hoofdstad van Cambodja. Als we aankomen, worden we meteen al aangevallen door tuktukchauffeurs die ons maar al te graag naar ons hostel willen brengen. Na flink onderhandelen over de prijs (van zes dollar naar drie) worden we netjes bij ons hostel afgezet. We moeten nog wel even zes(!) trappen omhoogklimmen met onze backpacks, maar dan hebben we ook meteen een mooi uitzicht over de stad. Als we een rondje maken door de buurt, blijkt dat we echt in de hoofdstad zijn. Overal worden we aangesproken door tuktukchauffeurs en restaurants. Een kenmerk van Aziatische hoofdsteden waar wij niet zo fan van zijn. Ook horen we veel verhalen over het beroven van toeristen in Phnom Penh, dus het liefst willen we hier zo snel mogelijk weer weg. Maar eerst brengen we een bezoek aan hetgeen waarvoor we naar deze stad zijn gekomen: the killing fields.
Helaas kent Cambodja niet zo’n fijne geschiedenis. In de vorige eeuw zijn miljoenen mensen vermoord onder het regime van Pol Pot. Pol Pot van de Rode Khmer wilde een boerenstaat creëren en aangezien niet iedereen zich daaraan wilde conformeren, moest iedereen die als intellectueel werd beschouwd uit de weg worden geruimd. Oftewel, iedereen die bijvoorbeeld een buitenlands boek bezat of simpelweg een bril droeg werd opgepakt en op gruwelijke wijze vermoord. Hierdoor vind je in heel Cambodja grote velden met massagraven. In Phnom Penh vind je de bekendste. Duizenden mannen, vrouwen en kinderen werden hier vermoord op de killing fields. Als toerist kan je de plek bezoeken en word je met een audiogids (in het Nederlands!) rondgeleid. Het is bizar om te bedenken wat zich hier heeft afgespeelt. Ook brachten we een bezoek aan de gevangenis S-21. In dit voormalige schoolgebouw werden de gevangenen eerst gemarteld om een gedwongen bekentenis af te leggen, om vervolgens naar the killing fields te worden gebracht om te worden vermoord. Als je ooit naar Cambodja gaat, moet je hier zeker een bezoek aan brengen. Het maakte veel indruk op ons.
Gevaarlijke taferelen
We verruilen Phnom Penh voor Kampot. Of nou ja, een hostel ergens tussen Kampot en Kep in. Eigenlijk is het praktischer om in een stad te zitten in plaats van een hostel langs de weg, maar de plaatjes van een bamboehutje boven het water kon ik niet weerstaan. In de reviews werd dit verblijf ‘erg relaxed’ genoemd en pas als ik de menukaart zie begrijp ik pas precies waarom. In sommige gerechten zit namelijk cannabis en stja, dat zal je verblijf hier ongetwijfeld relaxed maken. Wij slaan de space pancake en milkshake maar even over. Desalnietemin is ons verblijf zeker relaxed. Het bamboehutje is prachtig en vanaf ons terrasje zwaaien we vrolijk naar de vissers die met hun bootjes langsvaren. Een dag later voel ik me toch iets minder chill: Dominic wil graag een scooter huren om de omgeving te verkennen. Op zich geen probleem, alleen verhuurt ons verblijf geen onschuldige stadsscootertjes. Ik ben niet zo’n scooter fan, maar Dominic belooft zachtjes te rijden, dus vooruit maar weer. Op een groot gevaarte vertrekken we uiteindelijk richting het kleine plaatsje Kep, waar we een van de lekkerste pineappelshakes ooit drinken. Verder bezoeken we nog een natuurgebied en de peperplantage (verassend leuk trouwens) en komen we weer veilig aan in onze bamboehut. Hebben we dat ook weer overleefd.
Na zoveel avontuur is het wel tijd om even ultiem tot rust te komen. We belanden op Koh Rong en dan wel op Coconut beach. Tot mijn grote verbazing kent Cambodja witte stranden met palmbomen die zo in de vakantiebrochure kunnen. Budgettechnisch kiezen we er voor om in een tent te slapen. Het geeft een soort ‘kamperen op het strand-gevoel’ en stiekem vinden we dat wel heel erg leuk. Heel veel meer dan eten, shakes drinken, zonnen en een beetje ‘werken’ achter de laptop doen we niet. We proberen nog aan het perfecte plaatje te voldoen door melk te drinken uit een kokosnoot, maar dat blijkt niet te zuipen helaas. Doen we niet meer.
En dat was Cambodja. Wat een mooi en interessant land. Wie weet tot ooit.
Laat via Facebook, YouTube of de reacties hieronder weten wat je van onze blogs, video’s en foto’s vindt.
This entry was posted in Azië, Persoonlijk blog
