In de rij tussen de toeristen in Mandalay

We vervolgen onze reis naar Mandalay, de op één na grootste stad van Myanmar. Het is zo’n stad waar je geweest moet zijn, maar eigenlijk weten we niet heel goed wat we hier moeten doen.

Google biedt gelukkig uitkomst. Blogs staan vol met tips over ‘wat te doen in Mandalay’. De eerste dag bezoeken we alles dat op loopafstand te bereiken is, zoals het paleis, de Kuthodaw pagode en het Shwenandaw klooster.

Vooral laatstgenoemde is indrukwekkend om te zien door het prachtige houtsnijwerk. Aan het eind van de dag bezoeken we de Mandalay Hill en zien we hoe de zon langzaam onder gaat. Na het bezoeken van al deze highlights zijn onze voeten behoorlijk moe geworden. Terug naar het hotel lopen zien we dan ook eigenlijk niet meer zitten, maar er is in de verste verte geen taxi te bekennen. De moed zakt ons bijna in schoenen als er iemand op een scooter aan komt rijden. Hij wil ons tegen een kleine bijdrage wel terug brengen naar ons hotel. Met z’n drieën op een kleine scooter, dat vindt onze verzekering vast niet goed… Maar een ervaring was het wel.

Lunchen met toeristen

Voor de rest van de highlights buiten het stadscentrum hebben we een chauffeur gehuurd. Eén van de eerste stops is het Mahagandayon klooster. Hier leven honderden monniken en worden jonge monniken onderwezen.

De monniken eten elke dag om vijf uur ’s ochtends hun ontbijt en een paar uur later, om half elf, krijgen ze al hun laatste maaltijd van de dag. Een levenswijze die mij niet echt zou aanspreken, maar ik heb zeker respect voor de monniken die zich dag in dag uit aan deze strikte regels houden. We zijn naar deze plek gekomen om te aanschouwen hoe de honderden monniken zich verzamelen voor hun laatste maaltijd. De gids doet ons geloven dat het erg speciaal is dat wij hier bij kunnen zijn, maar tegen half elf komen hordes toeristen tevoorschijn. Allemaal staan we, ja ook wij, met camera’s in de hand om vast te leggen hoe de monniken een rij vormen om hun maaltijd te mogen ontvangen. Sommige toeristen hebben zelfs zakken met snacks mee om aan hen te doneren.

Het voelt een beetje als aapjes kijken en ik krijg er een beetje een naar gevoel van. Je zou toch maar elke dag tijdens je lunch tientallen toeristen om je heen hebben staan die jouw leven vastleggen. Euhm, nee bedankt.

Gelukkig staan er nog meer stops op het programma. We bezoeken een aantal tempels. Eén van de interessantste highlights vinden we in de Megun Pagode. Deze pagode had de grootste pagode ter wereld moeten worden, maar de bouw is om onbekende reden gestopt. Door een aardbeving in 1838 is het bouwwerk zwaar beschadigd. Je kunt dan ook niet meer via de trappen de top van de pagode bereiken. Zeer indrukwekend om te zien.

Aan het eind van de dag is het tijd de U Bein-brug te bezoeken. Deze brug is de langste teakhouten brug ter wereld (1,2 kilometer lang). Erg stabiel ziet het er niet uit, maar de ondergaande zon levert absoluut prachtige plaatjes op. Ook hier zijn weer hordes toeristen (wellicht is Myanmar iets toeristischer dan gedacht), maar aangezien de brug zó ontzettend lang is, heb je daar weinig last van.

Over toeristen gesproken, na Mandalay is het tijd om dé toeristische trekpleister van Myanmar te bezoeken: Bagan.

Laat via Facebook, YouTube of de reacties hieronder weten wat je van onze blogs, video’s en foto’s vindt.