Na al die bijzondere dieren, is het weer tijd om wat van de Nieuw-Zeelandse natuur te zien. We rijden door naar het noordelijkste punt van het Zuidereiland: Farewell Spit.
En daar krijgen we te maken met een typisch Nieuw-Zeelands natuurfenomeen: regen. Net als in Nederland kan de zon schijnen en komt het tien minuten later met bakken uit de hemel. Of het regent gewoon de hele dag, zoals we mee maken bij de Farewell Split. Kamperen in een tent is dan toch opeens een stuk minder leuk en we zijn dan ook wel jaloers op alle grote Maui en Jucy campervans die we tegenkomen. Maar als de tent eenmaal is ingepakt en we in een café, inclusief een heerlijke chocolademelk, uitkijken over het noordelijkste stukje Zuidereiland zijn we al dat drama alweer vergeten.
Toch blijkt het lot niet helemaal aan onze zijde. Als we enkele dagen daarna beginnen aan onze tweedaagse wandeling door het beroemde Abel Tasman Nationaal Park, blijkt onze route deels afgesloten. Hierdoor kunnen we de geplande loop niet meer maken en zit er niets anders op dan ons geboekte hutje in het park te cancelen (wat gelukkig kosteloos kan). Balen.
IJs en regen
Gelukkig heeft het Zuidereiland nog veel meer moois te bieden. Zo stoppen we tijdens onze route langs de westkust onder andere bij de Pancake Rocks (naam spreekt voor zich), een oude goudmijn en dan komen we aan bij één van de highlights van het Zuidereiland: de Franz Josef Gletsjer. Het is lang geleden dat we sneeuw of ijs hebben gezien, dus de gletsjer willen we sowieso zien.
Het is populair om met een helikopter naar de top van de gletsjer te vliegen, daar te landen en een wandeling te maken. Dat lijkt ons super gaaf, maar helaas hangt er een net iets te hoog prijskaartje aan. We besluiten de gletsjer dan maar van de grond te aanschouwen. We staan vroeg op om de drukte voor te zijn. Het weer is niet echt top, maar gezien het feit dat we vrijwel alleen zijn maakt dat helemaal goed. De wandeling naar de gletsjer toe is erg leuk en vooral heel mooi. Het lijkt wel een landschap van een andere planeet! Het is wel schokkend om te zien dat de gletsjer vroeger veel langer was. Er staan bordjes langs de wandeling die aangeven dat het ijs vroeger langs het wandelpad lag. Inmiddels is het ijs een heel eind teruggetrokken. Ik ben benieuwd hoelang je deze gletsjer überhaupt nog vanaf de grond kan aanschouwen.
Eenmaal aangekomen bij het eind van de wandeling kunnen we de gletsjer op wat mistwolken na goed zien. Het begint wel opeens heel hard te regenen, dus uitgebreid dit prachtige natuurfenomeen bekijken zit er niet in. Als we weer bij het beginpunt van de wandeling aankomen draaien we ons om en is de gletsjer volledig in de mist verdwenen. Inmiddels staan er hordes toeristen die ons vragen of wij de gletsjer wél hebben kunnen zien. Met een grote glimlach zeggen we ja. Het vroeg opstaan is dan toch nog ergens goed voor geweest.
Dé kiwi
Bij de Franz Josef Gletsjer vind je ook nog iets anders bijzonders, namelijk een centrum waar ze de kiwi helpen met zijn voortbestaan. Mocht je nu denken aan zo’n groene fruitsoort met een harige bruine schil eromheen, nee ik heb het over een andere kiwi. Het is tevens bruin en harig, maar heeft ook een lange snuit en is klein en rond: een vogelsoort.
De kiwi is een loopvogel die van nature alleen in Nieuw-Zeeland voorkomt en is ook het symbool van het land. Nieuw-Zeelanders noemen zichzelf zelfs kiwi’s. De obsessie met het dier begrijp ik helemaal, want het is extreem schattig om te zien. Door de komst van roofdieren naar het land, waar ik eerder al over schreef, heeft de kiwi het alleen erg lastig. Maar liefst 95 procent van alle kiwi’s in het wild sterft het eerste jaar. Nou dan blijven er natuurlijk niet heel erg veel meer over. Gelukkig bestaan er centrums zoals deze. Ze verzamelen kiwi-eieren, broeden ze uit en helpen de kiwi zijn eerste jaar door, daarna wordt het beestje weer uitgezet in de natuur. Zo wordt de overlevingskans van de kiwi een stuk hoger en komen er hopelijk weer meer in het wild. Erg goed initiatief!
Na ons bezoek aan de kiwi rijden we door naar onder meer Lake Wanaka en Queenstown. Beide leuke plaatsen, maar we hebben er niet veel noemenswaardigs gedaan. Wat wel noemenswaardig is, vind je in de volgende blog!
Laat via Facebook, YouTube of de reacties hieronder weten wat je van onze blogs, video’s en foto’s vindt.
Dit bericht is geplaatst in Oceanië, Persoonlijk blog
