Biertjes serveren in de middle of nowhere

En toen hadden we dus opeens een baan. En niet zomaar eentje! Het hotel is gelegen in William Creek, één van de kleinste dorpen van Australië waar de dichtstbijzijnde supermarkt zo’n tweehonderd kilometer verderop ligt.

Als we na urenlang rijden over onverharde wegen William Creek in het verschiet zien liggen, kijken we elkaar in de ogen. Waar gaan we in hemelsnaam aan beginnen? Op een hotel met restaurant en bar, camping en een vliegtuigmaatschappij na is er werkelijk waar helemaal niets.

Redelijk nerveus stappen we de bar binnen, waar we direct in het Nederlands worden aangesproken. De barmedewerker die we gaan vervangen, blijkt een Nederlandse jongen te zijn. Hoe toevallig kan je het hebben? We ontmoeten de manager die ons heeft aangenomen en zij brengt ons naar onze kamer. Een redelijk sfeerloos hok, maar dat overleven we wel. Er is verder een gemeenschappelijke ruimte met televisie en eten wordt verzorgd door de chef. Allemaal prima geregeld dus.

Tijdens het avondeten, chicken pie en rijst met salade voor Dominic, ontmoeten we de rest van de stafleden en een aantal piloten. Op het eerste gezicht lijkt het wel een leuke club mensen en we hebben zin om aan de slag te gaan.

Onze werkzaamheden zullen vooral bestaan uit de bar bedienen inclusief mensen inchecken voor het hotel, koffie maken en de benzine afrekenen en daarnaast moeten we bestellingen opnemen en eten serveren in het restaurant. Ik vind het best spannend, vooral omdat de meeste klanten Australiërs zijn en die hebben best een zwaar accent. Als dat maar goed gaat.

Het William Creek Hotel ligt langs de Oodnadatta Track, een populaire route om te rijden in Zuid-Australië. Eén van de grootste highlights langs de track is Lake Eyre, het grootste zoutmeer van Australië. Alhoewel meer… er is nauwelijk water te vinden in Lake Eyre. Het grootste deel van het jaar staat het zelfs droog.

Nu kan ik een hele lange blog gaan schrijven over onze ervaringen dag tot dag, maar laat ik het een beetje beknopt houden.

Werken in het William Creek hotel was soms geweldig en soms verschrikkelijk. Laten we positief beginnen. Het was sowieso een waanzinnige ervaring, die we nooit hadden willen missen. We hebben geleerd koffie te maken, eten te serveren in een restaurant en zijn zelfs de Australische ‘slang’ nu een beetje machtig. We zijn voor noppes op fantastische vluchten geweest onder meer helemaal naar Darwin (zie vlog).

De Australische outback is na bijna vier maanden werken echt ons thuis geworden. We missen het stiekem nog elke dag. Alle verhalen van de Australiërs aan de bar, onze toffe collega’s en gewoon het leven in een plek waar niet eens een supermarkt is… het is moeilijk onder woorden te brengen wat wij hebben ervaren.

Wij hebben geen management skills

Maar niet alles wat altijd leuk. Vooral de manager en de chef maakten ons leven soms zuur. De chef weigerde, ondanks dat ze naar eigen zeggen ook liever geen vlees at, soms een vegetarische maaltijd voor Dominic voor te schotelen. Aten we bijvoorbeeld fish & chips, dan kreeg Dominic dus alleen een beetje friet. En dat is oké voor een paar dagen, maar als je per week standaard zo’n vier keer per week alleen friet met sla krijgt voorgeschoteld, dan komt het je neusgaten uit.

Doet de manager daar dan niets aan, zal je misschien denken? Euhm, dat is weer een verhaal apart. Het ene moment was ze poeslief en het andere moment kreeg je de ene na de andere gemene opmerking naar je kop gesmeten. Van ‘je hebt een gebrek aan management skills’ tot aan ‘aan het eind van de dag besluiten we allemaal hier te blijven’. Discussies kon je nooit winnen (ook al had je gelijk) en initiatief tonen werd per direct afgestraft. En als bonus konden de chef en de manager totaal niet met elkaar overweg, wat leidde tot spanning en vooral veel geroddel. We hebben meerdere keren op het punt gestaan om gewoon weg te gaan (wat een ander koppel ook daadwerkelijk gedaan heeft), maar hebben de lastige momenten gelukkig doorstaan. De eigenaar van de hotel, en dus feitelijk onze opdrachtgever, was namelijk wel een ontzettend aardige man.

Laten we het erop houden dat het allemaal erg leerzaam was.

William Creek, ooit komen we nog eens terug!

Laat via Facebook, YouTube of de reacties hieronder weten wat je van onze blogs, video’s en foto’s vindt.