Een paar mooie laatste weken in Australië

We zijn weer terug in New South Wales, de Australische staat waar het voor ons allemaal begon. En hier wacht voor ons, nou ja vooral voor mij, een leuke verrassing.

Wie mij goed kent, weet hoe geobsedeerd ik ben met dieren. Als we op een plek komen waar iets te spotten valt, sta ik dan ook vooraan in de rij. Tijdens onze wereldreis hebben we al behoorlijk veel vette dieren gespot, een beer en orang-oetans bijvoorbeeld. In Nieuw-Zeeland zagen we voor het eerst ooit een walvis en dat smaakte naar meer. Ik baalde dan ook toen we nét te vroeg de oostkust van Australië verlieten om de walvissen voor de kust te spotten. De bultruggen zwemmen namelijk vanaf mei van Antarctica naar de warme wateren voor Queensland om te paren en te kalven.

De bultruggen zwemmen een paar maanden later weer terug naar Antarctica. Iets wat we eigenlijk ook nét zouden missen, maar omdat we veel sneller rijden dan verwacht vallen we met onze neuzen in de boter! Het is begin november, het einde van het walvisseizoen nadert, maar rondom de plaatsen Eden en Merimbula barst het nog van de bultruggen. We zien ze al springen, de potvis is een hele actieve walvissoort, voor de kust. Dát moeten we van dichtbij zien! We boeken een boottour en dat is één van de beste beslissingen van mijn leven. Het duurt even voordat we een actieve groep hebben gevonden, maar dan hebben we raak. Een moeder, een jong en ‘de escort’ springen er enthousiast op los. Wat misschien nog wel vetter is, is dat een van hen letterlijk onder de voorkant van de boot door zwemt. Nog nooit was ik zo dichtbij een walvis! Heel erg vet.

Dé hoofdstad

Een bezoek aan dé hoofdstad van Australië kan natuurlijk niet ontbreken aan onze roadtrip. Alle Australiërs in William Creek verklaarden ons voor gek bij het vertellen van dit plan. Er zou namelijk niets te beleven zijn in Canberra. We rijden zonder verwachtingen de stad binnen en stoppen bij het Australian War Memorial. Deze herdenkingsplek (en tevens museum) is een nationaal symbool ter ere van de Australische militaire slachtoffers. Als wij het Australian War Memorial bezoeken is het bijna precies honderd jaar geleden dat de Eerste Wereldoorlog is beëindigd. Om die reden staan er overal gebreide klaprozen (poppies), die elk staan voor een omgekomen militair. Erg indrukwekkend om te zien. Ook het (gratis) museum is zeker een bezoek waard.

Na het Australian War Memorial rijden we door naar het parlement van Australië. Een mooi gebouw waar je, na een simpele veiligheidscontrole, zo naar binnen kan lopen. Dominic besluit de gratis rondleiding te volgen (ik heb daar niet zo’n zin in) en komt terug met een aantal leuke triviaweetjes. Hij vertelt ze aan je in de vlog!

Overal wombats

Het dieren spotten langs de oostkust houdt nog niet op. Er staat namelijk nog een dier op mijn wishlist: de wombat. De wombat is een Australisch buideldier en staat zo’n beetje op elke souvenir. We kunnen het land natuurlijk niet verlaten zonder er een te hebben gespot. Vooralsnog hebben we pech, want we zien alleen doden langs de weg liggen. Ik besluit het lot dus maar een beetje te tarten en zoek een kampeerplek op die bekend staat om de vele wombats die er leven.

Als we aankomen op de plek valt er nog niets te zien, maar dat is ook logisch. Wombats komen namelijk meestal pas rond zonsondergang tevoorschijn. Overdag slapen ze in holen onder de grond. Als ik niet veel later in de verte een bruine waas zie bewegen, spring ik op van enthousiasme. Ik ren als een gek over de camping en zie dan eindelijk mijn allereerste wombat. Wát een gigantisch dier! Ik spoor Dominic aan ook te gaan kijken, want ‘dadelijk is dit de enige die we gaan zien’.  Maar dan… een uur later loop ik een rondje over de kampeerplek om naar de wc te gaan en ik spot overal wombats. OVERAL!

Het wombat-avontuur is nog niet over, want als we later een film kijken in onze van begint de hele auto te schudden. Het klinkt alsof iemand met een zaag in de weer is, dus Dominic gaat snel kijken. Wat blijkt? Een wombat heeft zoveel jeuk dat hij het onderstel van onze van gebruikt als jeukpaal. We sommeren hem om weg te gaan, maar zoals je op de foto kunt zien, trekt hij (of zij) er zich weinig van aan.

En met het wombat-avontuur eindigt ook ons kampeeravontuur in Australië. We naderen Sydney en het is tijd om onze campervan te verkopen. Dat leek eerst heel makkelijk.

Op onze advertentie kregen we zoveel reacties, dat we de prijs misschien zelfs wilden verhogen. Helaas beloofden we de auto aan een meisje, dat later toch niet zo serieus bleek. Ook anderen haakten op het laatste moment af, dus de moed zakt ons een beetje in de schoenen. Als we de advertentie er nog eens opgooien, krijgen we opeens een stuk minder reacties. En daar zit je dan ‘vast’ in het mega dure Sydney. Aangezien we alles in Sydney wel zo’n beetje hebben gezien, gaan we uit verveling maar bij de Ikea eten.

Dan krijgen we opeens een mailtje en niet veel later een telefoontje van een Duits koppel. Ze zijn geïnteresseerd en willen zo snel mogelijk naar de van kijken. En twee uur later is ons huisje op wielen verkocht. Bizar! Na een paar dagen wachten op het geld van de bank handigen we de sleutels over en is het nu echt tijd om Australië te verlaten.

Eerlijk is eerlijk, daar kijken we ook best wel naar uit. Kom maar door met de nasi goreng én goedkope ananas juices: hallo Indonesië!

Laat via Facebook, YouTube of de reacties hieronder weten wat je van onze blogs, video’s en foto’s vindt.