Lege stranden en restaurants op Lombok

Lombok, we wilden er eigenlijk al veel eerder heen, maar het is er nooit van gekomen. Nu zijn we er dan toch eindelijk, maar het lijkt wel alsof we de enigen zijn. Waar is iedereen?

Begrijp me niet verkeerd. We zijn altijd graag één van de weinige toeristen, maar hier is het wel heel opmerkelijk rustig. De stranden zijn leeg en de restaurants evenmin. En dat op het o zo populaire Lombok. Natuurlijk hebben wij de berichtgeving over de aardbevingen deze zomer meegekregen. Het noorden van Lombok is zwaar getroffen en was lange tijd in het nieuws. In het zuiden is er echter niets aan de hand. De spiksplinternieuwe boulevard ligt er zelfs prachtig bij, maar geen toerist te bekennen. Best heftig hoe een aardbeving zo’n effect kan hebben op een toeristische trekpleister.

Sinds de aardbeving in China ben ik toch altijd iets oplettender als we op plekken komen waar de kans op een aardbeving bestaat. De meest waardevolle spullen zijn altijd in de buurt en ik check altijd waar de beste plek is om heen te rennen mocht het gebeuren. Als de aarde tijdens het ontbijt hevig begint te schudden, zit de schrik er dan ook goed in. Gelukkig gaat het maar om een paar seconden en is er verder niets aan de hand. Maar toch.

Laat ons met rust!

We huren een scooter bij ons verblijf in Kuta. Lombok heeft een hoop mooie stranden en we gaan er een hoop af. Toeristen zijn er niet, maar de irritante verkopers helaas nog wel. Aangezien wij één van de weinige en op sommige stranden zelfs de enige toeristen zijn, komen alle verkopers direct naar ons toe. We snappen ook wel dat zij geld moeten verdienen, maar het is daardoor niet echt heel fijn om op het strand te liggen. ‘Het spijt me, ik heb echt geen sjaal nodig. Écht niet.’

Ondertussen werken we in Lombok hard aan deze site, want er was een hoop achterstallig onderhoud. Tussen het ‘werken’ door willen we natuurlijk ook iets leuks doen. De stranden hebben we inmiddels wel gezien en dus besluiten we een kookcursus te volgen. Dominic is namelijk groot fan van Nasi Goreng en Gado Gado, dus dat willen we, als we ooit weer in Nederland zijn, zelf kunnen maken. De kookcursus is heel erg leerzaam en leuk. We maken bovengenoemde gerechten, een groene currie en een soort pannenkoeken. Na het koken, komt natuurlijk het eten. Dat is lekker, maar wel héél veel. We weten niet of het aan onze kookkunsten ligt, maar Dominic is de dagen erna ziek. Misschien toch iets minder naar binnen moeten werken?

Lunch overslaan

Ziek of niet, de tickets naar Gili Air zijn al geboekt. Doodziek probeert Dominic de bijna drie uur durende rit naar de haven te overleven. Als hij vervolgens met backpack en al een stuk naar boot moet lopen, bezwijkt hij bijna. Arm kind. Gelukkig belanden daarna vrij snel in ons nieuwe paradijsje. Een heerlijk huisje en… we hebben een zwembad! Dominic voelt zich al snel iets beter, al eet hij weinig. Dat komt gelukkig niet verkeerd uit, want de prijzen op Gili Air liggen aannemelijk hoger dan op Lombok en Bali. Een lunch overslaan is dus helemaal niet eens zo slecht idee.

Ook Gili Air is getroffen door de aardbeving en dat is aan sommige gebouwen nog goed te zien. Hier lopen ook weinig toeristen. Het is bijna surrealistisch. Langs het strand barst het van de hippe cafés en restaurants, maar er is bijna niemand te bekennen. We zijn voornamelijk op Gili Air om te werken aan onze projecten en aan het zwembad te chillen. Heel veel noemenswaardig hebben we er dus niet gedaan. Na een paar dagen nemen we de boot terug naar Lombok om daar nog twee nachten te blijven, totdat we weer in het vliegtuig stappen. We belanden op Lombok in een heel leuk lokaal dorpje vlak bij het vliegveld. Het is hier een stuk authentieker dan andere gebieden van Lombok. De lokale bevolking is super vriendelijk en ze lijken oprecht blij met onze komst. Het is dan ook een mooie afsluiter van onze tweede reis door Indonesië!

Laat via Facebook, YouTube of de reacties hieronder weten wat je van onze blogs, video’s en foto’s vindt.