De kennismaking met Chileense bureaucratie

Terug in Santiago is het tijd om een belangrijke knoop door te hakken: een auto kopen of niet. Tijdens ons bezoek aan Paaseiland zagen we een mooie bak voorbij komen op een Facebookpagina voor zogenoemde ‘overlanders’ a.k.a. buitenlanders die met een wagen meerdere landen door crossen. Een Duitser, die inmiddels alweer in Duitsland zit (belangrijk detail), heeft een auto te koop staan bij een Chileen. Een Toyota 4Runner met 220.000 kilometer op de teller. Prima wat ons betreft, zou het dan toch?

We nemen een kijkje, rijden een ritje en bellen even met de vader van Dominic (handig zo’n monteur als pa). Top ding, lijkt het. Tijd om te beginnen met het minst leuke deel: onderhandelen over de prijs. De Duitser blijkt niet erg gul en we weten maar een magere tweehonderd euro van de prijs af te krijgen. Helaas. Toch gaan we door met de deal, want we willen inmiddels ook wel heel graag Santiago gaan verlaten. Leuke stad hoor, daar niet van, maar we zijn er écht lang genoeg geweest. Na een mechanische check blijkt de batterij aan vervanging toe, ook daar doet de desbetreffende Duitser weer moeilijk over. We leggen ‘m voor om allebei de helft te betalen, maar meneer zegt slechts 25% van de kosten van de batterij te willen betalen. Ook wil hij het volledige bedrag van de auto al hebben, voordat we bij de notaris zijn geweest. Voor de duidelijkheid: in Chili moet alles via een notaris worden geregeld. Met het volledige bedrag betalen gaan we niet akkoord, maar we maken tot geruststelling van de Duitser wel alvast de helft over. Niet heel slim blijkt later.

Bureaucratie ten top

De notaris dus, dat klinkt eng. Vinden wij ook. Dus we schakelen een bedrijfje in dat hulp biedt aan buitenlanders die een auto willen kopen in Chili. Ze regelen wat papierwerk en gaan mee naar de notaris. Datzelfde bedrijfje organiseert ook informatieavonden over reizen door Zuid-Amerika. Een leuke informatieve avond, maar van niet alle informatie worden we heel blij. Let op: vanaf hier wordt het ingewikkeld. Om in Chili met een auto de grens over te mogen, heb je een padron nodig. Een soort kentenbewijs, zeg maar. Heel logisch, maar helaas doet de Chileense overheid er blijkbaar een maand (!) over om zo’n kentenbewijs (een A4’tje) te regelen. No worries, want je mag ook zonder die padron de grens over als je maar een verklaring van de vorige eigenaar hebt. Daar gaat het bij ons mis. De vorige eigenaar zit namelijk in Duitsland en heeft aan de Chileen die names hem de verkoop doet, niet de juiste rechten overgedragen om zo’n verklaring op te stellen bij de notaris. Hier komen we achter tijdens de informatieavond, nadat we dus net de helft van het geld naar onze Duitser hebben overgemaakt. Shit. We mogen dus totdat we zo’n kentekenbewijs hebben niet de grens over met ‘onze’ auto. Dat is lichtelijk gezegd wel een beetje jammer. Eenmaal bij de notaris, blijkt het inderdaad te kloppen (of nouja, eigenlijk dus niet). Met een omgegooid reisschema in ons hoofd, zet Dominic toch zijn handtekening. Argentinië moet nog even op zich laten wachten, maar we kunnen eindelijk Santiago uit.

Een groot voordeel van de auto, is dat er ‘een bed’ achterin zit. We kunnen dus in de auto slapen en zo de belachelijke prijzen van Chileense hostels omzijlen. We hebben tijdens de informatieavond de tip gekregen om naar San José de Maipo te gaan. Een bergachtig gebied in de buurt van Santiago. We vertrekken rond zes uur, maar door het gigantische drukke verkeer in Santiago komen we pas rond negen uur aan bij het park. Alle campings zijn al dicht en na een paar mislukte zoekpogingen naar wildkampeerspots komen we uiteindelijk om middernacht (!) aan bij het eindpunt van het park: de Colina-warmwaterbronnen. En daar is, tot onze grote verbazing, de campingeigenaar nog wél aanwezig. Vermoeid maken we ons bed klaar en is het tijd voor onze eerste nacht in de auto. Een behoorlijk koude nacht, want we hebben nog niet de tijd gehad om warme kleden te kopen. Gelukkig maken de warme (lees: gloeiend hete) waterbronnen alles goed. Nu het daglicht is, zien we eigenlijk pas in wat voor een prachtige omgeving we ons bevinden. Dat belooft veel goeds voor de rest van Chili.

Laat via Facebook, YouTube of de reacties hieronder weten wat je van onze blogs, video’s en foto’s vindt.