De Route 40 rijden: highlight na highlight

Door Eva de Reus
Dit artikel hoort bij het land Argentinië
Toon meer berichten

Van tevoren had ik me niet zoveel voorgesteld bij het gebied rondom Mendoza, één van de grotere steden van Argentinië. Er is weinig over te vinden op het internet. Iedereen gaat namelijk naar het zuiden of het noorden van Argentinië, maar het ‘midden’? Daar vind je bijna niemand. En dat is onterecht.

Vanuit Bariloche rijden we eerst een heel stuk omhoog. Eerst door een paar afschuwelijk lelijke en vieze dorpen en dan weer door prachtige natuur. We wildkamperen een nachtje in een gebied met meer dan achthonderd vulkanische kegels. Veel kunnen we er echter niet van zien, want de weg is te slecht om er dichtbij te komen. Hier is het voor het eerst in tijden een aangename temperatuur. De autoramen kunnen open en buiten koken is eindelijk geen hels kwarwei meer, maar een leuk klusje. Zal het zo blijven nu we steeds noordelijker komen?

Nee dus, de volgende dag komen we namelijk aan in Malargüe waar het een stuk kouder is. Sterker nog, er ligt een beetje sneeuw. Desalniettemin hebben we het hier best naar ons zin. Ze hebben namelijk een ‘planetarium’, waar je voor een klein bedrag uitleg krijgt over het sterrenstelsel en alles wat daar mee te maken heeft. Een probleem: de uitleg is volledig in het Spaans. Wonder boven wonder begrijp ik redelijk veel van de uitleg in het kleine museum. Dan worden we meegenomen naar een soort bioscoop in een aparte vorm. Het heeft veel weg van het Omniversum in Den Haag. We kijken eerst twee films en dan laten ze ons ‘live’ het sterrenstelsel zien. En daar gaat het qua Spaans toch een beetje de mist in. Het ging in ieder geval over horoscopen en planeten en het was bijzonder om te zien.

Detours

We rijden weer een stuk omhoog en wijken even van de Route 40 af om naar twee opvallende gaten in de grond te kijken. Dominic maakt me eerst wijs dat het meteorietinslagen zijn, maar na het lezen van de bordjes blijkt dit nonsens. De sinkholes zijn namelijk ontstaan door een ineenstorting van ondergrondse ruimtes. De gaten in de grond zijn best indrukwekkend, maar eigenlijk nog mooier is de omgeving. Het is werkelijk een soort winterwonderland en wij zijn er helemaal alleen.

We zijn niet lang terug op de Route 40 of het is alweer tijd voor volgende een detour. Dominic vond online een tip over de Atuel Canyon en dat blijkt een hele goede tip. Met de auto rijden we dwars door de canyon heen. Het is er prachtig, maar ergens ook een beetje triest. De reden dat de canyon droog staat is, is namelijk omdat er in het gebied stroom opgewekt wordt door middel van dammen. Het aanzicht van de prachtige gesteentes wordt zo nu en dan ook verpest door lelijke elektriciteitsmasten. Na de canyon rijden we door het aangrenzende dorp. De vele campings en restaurantjes zijn gesloten door het laagseizoen, maar het ziet eruit als de ideale vakantieplek als het mooi weer is. Wie weet komen we hier nog eens terug!

En dan is het tijd voor Mendoza. Hier vinden we een heel erg fijn verblijf. We hebben een kamer met eigen badkamer én keuken. En dat alles voor een redelijk mooi prijsje. We besluiten er direct vier nachten te blijven. Veel van Mendoza zelf zien we trouwens niet. Het internet in het verblijf is namelijk zo goed, dat we voornamelijk binnen ‘werken’. Dat klinkt misschien heel saai, maar soms heb je tijdens het reizen even een paar dagen nodig om ‘bij te komen’ en functionele dingen te doen, zoals back-ups maken en de vlog editten.

En weer door

Hup, de auto weer in! Na vier dagen geen toeristische dingen te hebben gedaan is het weer tijd om de rest van Argentinië te ontdekken. We komen al snel aan bij La Pampa del Leoncito, een uitgedroogd meer waar je met de auto overheen kan rijden. De ideale locatie om een paar vette dronefoto’s te maken! Naast het meer ligt een nationaal park. Hier kan je leuke wandelingen maken, maar de voornaamste reden om het park te bezoeken zijn de twee observatoria waar je door profesionele telescopen mag kijken. We hebben geluk, denken we, want er is nauwelijks bewolking. Toch krijgen we een ‘nee’ te horen als we ’s avonds laat bij een van de observatoria aan komen. ‘Het is te bewolkt’, zegt de meneer achter de balie. Een beetje verbaasd kijk ik Dominic aan. Hebben we dit goed verstaan? Buiten zien we letterlijk duizenden sterren aan de hemel staan. Die drie wolkjes maken geen donder uit, zou je zeggen. Maar nee, het mag niet zo zijn. Stiekem denken we dat de meneer achter de balie gewoon geen zin had om te werken.

We maken de volgende ochtend een wandeling door het park en zien een aantal leuke vogeltjes. Dat maakt de teleurstelling van de avond ervoor enigszins goed. We rijden door naar de volgende highlight: het nationale park Ischigualasto. Laat je niet afschrikken door de bijzonder ingewikkelde naam van het park, want als er iets de moeite waard is in Argentinië, dan is het wel dit park. Het nationale park was vroeger hét leefgebied voor dinousauriërs (en alles wat daarvoor kwam). Om die reden worden hier nog steeds opgravingen gedaan en nieuwe fossielen ontdekt. In het museum bij het park leren we hier nog meer over, alhoewel het toch weer in het Spaans is. Het park is privéterrein en daarom mag je er alleen heen onder begeleiding van een ranger. In onze auto crossen we achter de gids en een stel motorrijders aan. Het is er werkelijkwaar prachtig en het is een bizar idee dat in dit gebied waarschijnlijk nog ontelbaar veel fossielen in de grond liggen.

En het houdt niet op met de leuke stops! We rijden langs de ruïnes van Quilmes en besluiten het spontaan te bezoeken. Goede keuze. Voor een paar euro mag je door oude inca-ruïnes rondstruinen. In het museum zien we een bijzonder goede film (met Engelse ondertiteling!) over hoe de inwoners van het ‘dorp’ prima overleefden, totdat de Spanjaarden hier bruut een einde aan maakten. Erg interessant. Stiekem is er nog iets wat onze aandacht trekt bij de ruïnes: de gigantische cactussen! In Azië heb je palmbomen, hier heb je cactussen. Fair enough. We konden het niet laten om een paar leuke kiekjes te maken.

Dan komen we aan in Cafayate, waar het echte ‘noorden’ van Argentinië begint! Daar over meer in de volgende blog.

Laat via Facebook, YouTube of de reacties hieronder weten wat je van onze blogs, video’s en foto’s vindt.

Dit bericht is geplaatst in Persoonlijk blog, Zuid-Amerika

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *