Zwemmen tussen de kaaimannen en aapjes kijken

Waar we normaal gesproken altijd tegenstribbelen om uit bed te komen door de kou, spring ik nu vrolijk uit de auto. Het is vroeg in de ochtend en zeker al een graad of vijfentwintig. Dit doet een mens echt goed. Kom maar op met die amazone!

De eerste dieren die we tegenkomen zijn een stel honden van het verblijf waar we hebben overnacht. Dat verbaast ons niets: overal in Zuid-Amerika hebben ze honden. Alleen zit er nu ook een puppy bij. En alhoewel ik normaal gesproken een grote fan ben van puppy’s is deze me iets té. Een kort wandelingetje naar de wc resulteert in het continue wegduwen van de puppy, die het voorzien heeft op mijn schoenen en benen. Een aantal keer moet ik ‘m letterlijk oppakken en weggooien. Hij bedoelt het vast lief, maar wat een irritant beest. We besluiten, mede hierom, te verkassen naar de camping waar we oorspronkelijk heen wilde.

Voordat we naar de nieuwe camping rijden, gaan we eerst op bezoek bij de touroperator waar we mee de jungle in gaan. We willen vier dagen op pad maar in het programma zit onder meer het vissen op piranha’s. Nu hebben wij het niet zo op voor de lol dieren lastig vallen, dus in overleg met de touroperator bedenken we een andere activiteit. Nu dat is geregeld, rijden we door naar de vlindertuin die er praktisch naast zit. Er staan overal bordjes waarop staat dat je de vlinders niet mag aanraken (logisch), maar daar denken de vlinders zelf anders over. Eentje komt zelf op mijn neus zitten tot grote lol van Dominic. In het centrum van Puerto Maldonado scoren we verder nog een ijsje en dan is het tijd om naar de camping te gaan. Ook hier hebben ze honden, maar die blijven gelukkig van mijn benen af. We hebben een heerlijk rexate middag en maken de tassen klaar voor de tour van morgen.

Het regent

We staan vroeg op, want om acht uur worden we bij de touroperator verwacht. Daar aangekomen moeten we nog een tijdje wachten, vervolgens worden we naar de haven gereden en tot slot in een lange smalle boot naar onze ‘lodge’ gevaren. De lodge bevindt zich in principe heel dichtbij de stad, maar toch worden we al omringd door jungle. We beginnen met een wandeling door deze jungle en zien onder andere een vogelspin. Die komen wel meer voor in de wereld, maar wij hebben er nog nooit één gezien! Behoorlijk vet. Na de lunch vertrekken we naar ‘Monkey Island’. Een activiteit waar ik eigenlijk niet zo zin in heb, want ik heb al op internet gelezen dat ze de apen voeren. En daar zijn zowel ik als Dominic tegen. Onderweg naar Monkey Island komt het opeens met bakken uit de hemel. Regen-woud, stja we hadden het kunnen weten. Ik had nog braaf mijn waterdichte tasje ingepakt, maar die ligt (heel snugger) nog in onze kamer. Terwijl ik ‘m stress vanwege mijn camera begint het gelukkig al weer op te klaren. Eenmaal aangekomen op het eiland is het weer hartstikke droog. Gelukkig maar. En daar gaan we dan, naar de apen. De gidsen weten precies waar ze moeten zijn én de apen ook. Die worden namelijk door de ene na de andere tour op precies dezelfde plek gevoerd. De apen zouden in gevangenschap geleefd hebben en zijn vervolgens vrij gelaten op dit eiland. Erg goed hebben ze er niet over nagedacht, want van de groep doodshoofdaapjes is er nog maar één over. De rest is uitgemoord door de andere apensoorten. Iedereen mag een stuk banaan naar de apen gooien. Wij weigeren netjes. De volgende tourgroep komt alweer aangelopen en ook zei voeren de apen. Niet alleen bananen deze keer, maar ook chocolade koekjes. Volgens onze gids kunnen de apen dit aan, omdat ze gewend zijn alles te eten. Yeah right. Snel weer weg hier. Op de terugweg zien we trouwens nog twee witte kaaimannen, dat is dan wel weer leuk.

NEXT! Het is tijd voor een avondwandeling door de jungle. Het doel: slangen zien. De batterijen van mijn hoofdlampje zijn bijna leeg, dus ik probeer goed mee te kijken met het licht van anderen. Op een paar rupsen, wandelende takken en andere insecten na zien we niet veel. Als de wandeling bijna is afgelopen is het raak. Ik zie nog niets, maar hoor onze gids tegen een groepsgenoot zeggen dat hij stil moet blijven staan en niet moet bewegen. Dit is menens! De slang wordt me aangewezen, maar ik zie niets. En dan, na heel goed kijken, zie ik ‘m opeens: een heel klein dun zwart-wit slangetje. En ik maar zoeken naar die anaconda!

Klei happen

In de ochtend staan we erg vroeg op (vier uur), want we gaan met de boot naar een ‘muur’ van klei. Papegaaien eten van dit klei, omdat er veel mineralen in zitten. Overdag eten de papegaaien veel onrijp fruit, hier zit een bepaald vergif in wat gecompenseerd moet worden door de stoffen in de klei. Dit doen ze (blijkbaar) alleen in de ochtend. In het begin hebben we pech, want er zit een roofvogel in de lucht. Op de klei-muur zijn de papegaaien vrij kwetsbaar en dus blijven ze hier vandaan in het geval van roofvogels. Na een tijdje wachten is de kust gelukkig veilig en komen de papegaaien massaal naar de muur. Ik had stiekem een beetje gehoopt op grote ara’s, want die zie je immers op alle reclameposters over deze klei-muur, maar we moeten het doen met kleinere varianten. Als je goed kijkt op de foto’s kan je ze zien.

De volgende activiteit beloofd veel goeds. We gaan namelijk naar Lake Sandoval in een beschermd natuurgebied waar veel dieren schijnen te leven. We gaan hier ook een nacht slapen (in plaats van het piranha vissen). Het is best een stuk reizen: boot, twee kilometer lopen en dan kanoën. Aangezien onze groep bestaat uit vier meiden, een Chinees die geen Engels spreekt en Dominic is Dominic de klos voor het kanoën. Dat kan de gids namelijk niet alleen. Het meer is prachtig, we zien direct een kaaiman. Een zwarte deze keer. Bij aankomst bij het verblijf kleden we ons om, om een duik te nemen in het meer. Onze gids verzekert ons dat de kaaimannen en anaconda’s die hier leven overdag niet dichtbij zullen komen. Ze schuilen dan namelijk tussen de planten voor de zon. Oké dan. Het water is heerlijk, na een tijdje beginnen er wel visjes aan mijn benen te sabbelen dus ik houd het na een halfuurtje voor gezien.

Een uur voordat de zon ondergaat gaan we weer het meer op, wederom in de kano. We hebben geluk, want we spotten een groep otters. Er leeft maar één groep van acht otters in het vrij grote meer, dus niet iedereen ziet deze leuke beestjes. Daarnaast zien we nog een aantal aparte vogels en genieten we van een prachtige zonsondergang. Zodra de zon onder is, moeten we onze zaklampen erbij pakken: tijd voor het spotten van kaaimannen. De ogen van de kaaimannen reflecteren op het licht van de zaklampen dus het is vrij makkelijk om ze te spotten. We zien er héél veel. Zelfs één precies op de plek waar wij in de middag zwommen! We hebben geluk met onze gids, want het is echt een toffe gast. Hij legt heel veel uit en beantwoordt onze vragen met plezier. Na het avondeten blijft hij met ons groepje aan de tafel zitten. Hij vertelt allemaal horrorverhalen over de jungle, zoals de ‘spirit‘ die naar je fluit en je de jungle inlokt. Hij heeft er de grootste lol in en wij vermaken ons ook.

Nog meer papegaaien

De volgende morgen staan we wederom vroeg op én wederom om papegaaien te spotten. Deze keer naar bepaalde bomen waar de papegaaien van eten. Om daar te komen, moeten we eerst een stuk kanoën door het donker. De sterren reflecteren prachtig op het meer. Eenmaal aangekomen aan land is onze gids even de weg kwijt, letterlijk. Gelukkig lopen we niet al te veel om en spotten we snel de juiste plek. Er zitten een aantal groene ara’s in de boom. Een kleinere variant dan de bekende blauw-gele en rode ara’s, maar alsnog leuke vogels om te zien. Volgens onze gids komen hier veel blauw-gele ara’s voor, maar zelfs na heel lang wachten (zeker een uur) komen ze niet tevoorschijn. Wel zien we drie rode varianten overvliegen, maar ze vliegen helaas te snel om er een goede foto van te maken.

Na het ontbijt pakken we wéér de kano. Dominic’s armspieren beginnen inmiddels wel een beetje te protesteren, maar goed. We gaan naar een uitkijkpunt. Onderweg zien we vele doodshoofdaapjes, waardoor ik direct een flashback krijg naar Monkey Island. Gelukkig is dit een beschermd natuurgebied en mogen ze hier niet worden gevoerd (en worden ze ook niet uitgemoord door anderen). Het zijn hele leuke aapjes om te zien. Ook bij het uitzichtpunt zien we ze weer. Daar treffen we tevens een boa in het dak aan. Een kleintje, volgens onze gids. In het park komen ook poema’s en jaguars voor. De uitzichttoren lijkt me een veilige plek om deze katachtigen te aanschouwen, maar helaas: geen spoor te bekennen. Ik had eerlijk gezegd ook niet anders verwacht.

Het is alweer tijd om Lake Sandoval te verlaten: de laatste keer kanoën voor Dominic. We gaan terug naar het verblijf waar we de eerste nacht verbleven. Qua activiteiten zit het er voor ons eigenlijk alweer op. We slapen nog één nachtje in de jungle en zullen dan weer herenigd worden met onze auto. In de ochtend genieten we nog even van het overheerlijke ontbijt. Het is wel rennen geblazen, want er zijn veel gasten en er is maar nét genoeg eten. De gulzige Nederlander komt in mij naar boven en als één van de eerste in de rij gooi ik mijn bordje vol met pannenkoeken, eitjes en watermeloen. Mmm… Met een goed gevulde maag worden we terug gevaren naar de haven. We zijn er wel een beetje verdrietig onder, want het einde van de tour is ook het einde van de warme temperaturen. Hier is verder weinig te beleven, dus we zullen naar de hoger gelegen koude gebieden moeten gaan rijden. De volgende bestemming is Cusco en gelukkig hebben we van veel mensen gehoord dat het een erg leuke plek is. Op naar de kou dan maar…

Laat via Facebook, YouTube of de reacties hieronder weten wat je van onze blogs, video’s en foto’s vindt.