Al fietsend en koffie slurpend door Bogota

Het belooft een interessante vakantie te worden. Kas en Julia hebben van tevoren al bedacht ons minstens één keer dronken te willen voeren. Generatie Z op vakantie met de Millennials: dat wordt wat. 

Het is maar goed dat Kas en Julia de eerste twee weken met ons reizen, want de eerste dag is er al van alles kwijtgeraakt en blijken de pinpassen niet te werken. Vergeten op ‘wereld’ te zetten. Ach, beginnersfoutje. We moeten de eerste ochtend even wennen aan elkaars levensstijl. Waar Dominic en ik al rond een uur of zeven wakker zijn en binnen een kwartier klaar staan om aan de dag te beginnen, liggen Julia en Kas om negen uur nog steeds te pitten en zijn ze uiteindelijk om elf uur klaar om de deur uit te gaan. We geven gewoon even de jetlag de schuld. 

We bezoeken een kantoorpand waar je voor een paar euro het dak op mag. Hier hebben we een mooi uitzicht over de stad. In de middag nemen we deel aan de graffiti-tour, die overigens uit zo’n vijftig procent uit Nederlanders bestaat. Ons hostel zit ook al vol met Nederlanders, zou het vorige seizoen van Wie is de Mol? hier iets mee te maken hebben? In Bogota barst het van de graffiti. We leren dat het niet per se legaal is, maar je ook niet echt gestraft kan worden. Dat is wat mij betreft maar goed ook, want het fleurt de stad behoorlijk op. De kunstwerken hebben vaak een serieuze boodschap over bijvoorbeeld de politieke situatie of conflicten uit de geschiedenis. Ze zijn vaak heel erg gedetailleerd en prachtig om te zien. De kunstwerken doen het trouwens ook goed op Instagram, moet je voor de grap maar eens zoeken op #bogota. 

Zó groot

De volgende ochtend doen we nog een tour, maar deze keer pakken we het iets sportiever aan: we nemen de fiets. Deze tour bestaat voor zo’n 80 procent uit Nederlanders en het groepje waar wij mee vertrekken is zelfs volledig Nederlands. Het wordt bijna gênant. Al fietsend verkennen we Bogota, we stoppen onderweg om chocola en diverse fruitsoorten te proeven. Niet alles is een succes: Kas en ik gaan bijna over ons nek bij het eten van een soort tomaat. Julia en Dominic vinden daarentegen alles lekker. Na de hele dag te hebben gefietst, denken we toch een behoorlijk stuk van Bogota te hebben gezien. Niets is minder waar: we hebben hoogstens vijf procent van de stad gezien. Wat is Bogota toch gigantisch! Dat wordt later op de dag nog eens bevestigd als we de Monserrate bezoeken, een 3152 meter hoge berg. Je kunt de berg beklimmen, maar eigenlijk ziet alleen Kas dat zitten. Het is 3 tegen 1 en dus eindigen we in de kabelbaan omhoog. Boven wacht ons, naast een hele lekkere chocolade taart in een café, ook een prachtig uitzicht over de stad. En ja, Bogota is écht gigantisch. 

We blijven tot zonsondergang op de Monserrate, wat betekent dat we in het donker naar ons hostel moeten lopen. Het gaat om een wandeling van een half uur, wat ons op zich geen probleem lijkt met zijn vieren. Daar denkt de politie anders over. Als we een shortcut willen nemen, adviseert een agent deze route niet te nemen. We lopen verder via een andere weg. Twee minuten later staat de agent weer achter ons. Hij vond het toch een veiliger idee om even met ons mee te lopen. Letterlijk op elke straathoek treffen we agenten aan. Blijkbaar zijn alle blogs over de veiligheid in Bogota op waarheid gebaseerd. Dit is geen buurt om ’s avonds doorheen te lopen, ook niet als je met z’n vieren bent. De rest van de avond blijven dus maar veilig in ons hostel en vermaken we onszelf met het spelen van diverse kaartspellen. 

Aan de koffie

Omdat Julia onlangs cumlaude is geslaagd, heb ik als cadeau een koffietour gegeven. Ik heb zelf pas tijdens de fietstour voor het eerst in mijn leven koffie op, dus ik maak me op voor een ervaring. We gaan met onze gids langs drie verschillende koffietenten en leren van alles over de verschillende koffiesmaken. We drinken alleen filterkoffie, omdat je alleen op deze manier de koffie goed proeft. Er komt dus ook geen melk of suiker bij te pas. Op een formulier moeten we bijhouden hoe we de koffie ervaren, van geur van de vermalen bonen tot smaak en structuur. Als beginnende koffiedrinker vind ik bijna alle koffies vrij vies, maar weet toch de smaken van elkaar te onderscheiden. We leren over hoe koffie wordt gemaakt en hoe de regio waar de boon groeit al heel veel invloed heeft op de uiteindelijke smaak. Na drie uur zijn we ware koffiekenners en is het tijd voor lunch (zonder koffie).

Het is onze laatste middag in Bogota en op het wensenlijstje van Julia stond nog het bezoeken van het goudmuseum. We zijn net op tijd voor de laatste rondleiding. De gids is een figuur op zich, die op een verfrissende manier uitleg geeft over alle gouden spullen die we in het museum aantreffen. We leren ook dingen die niets met goud te maken hebben, zoals ‘dinosauriërs hadden veren’ en ‘vleermuizen zijn nuttig’. Zeker een leuke rondleiding, maar na alle tours van de afgelopen dagen zijn we ook wel blij als de uitleg er na anderhalf uur op zit. 

Tijd om even bij te komen van alle informatie van de afgelopen dagen en door te reizen naar de volgende bestemming: Salento.

Laat via Facebook, YouTube of de reacties hieronder weten wat je van onze blogs, video’s en foto’s vindt.