Een bezoek aan Medellín & Guatapé

Door Eva de Reus
Dit artikel hoort bij het land Colombia
Toon meer berichten

Wie naar Colombia gaat, brengt een bezoek aan Medellín. Dat is min of meer een feit. En ook wij, inclusief Julia en Kas, reizen af naar deze populaire Colombiaanse stad. Het is in Medellín gelukkig een stukje warmer dan in Bogota en dus kan eindelijk de zomerse kleding weer worden aangetrokken!

Onze aankomst in Medellín verloopt niet heel soepel. Er is iets misgegaan met onze boeking en ons hostel heeft geen plek meer voor ons. In het donker, sjouwend met onze backpacks, vinden we uiteindelijk een goed alternatief. We bevinden ons in het meest toeristische gedeelte van Medellín en dat is direct te merken aan de menukaarten in de restaurants. Het eten is bijna twee keer zo duur als in Bogota en Salento. Het is al ruim over tienen als we uiteindelijk na goed speurwerk een betaalbaar pizza restaurant hebben gevonden. Vier euro voor pizza met gratis bier. Zoekt en gij zult vinden!

Afgelegen straatjes

De eerste dag in Medellín is een beetje een gefaald project. Na lang opgepropt te zitten in de metro (waarom zitten metro’s in Zuid-Amerika altijd vol?) komen we aan bij de kabelbaan. Deze kabelbaan moet ons naar park Arví brengen, waar je een mooi uitzicht zou hebben over de stad en meerdere wandelingen kunt maken. We stuiten echter op een bord waarop staat dat de maximale capaciteit van het park is bereikt en niemand meer wordt toegelaten. We blijven nog tien minuten stug wachten, want ‘het gaat zo vast wel open’, maar daarna geven we het op. Plan B is een bezoek een plein met allemaal beelden gemaakt door kunstenaar Botero. We stappen alleen uit bij de verkeerde halte en lopen al snel door afgelegen straatjes vol junkies en hoeren. Gelukkig vinden we snel onze weg naar het plein en daar is het een stuk gezelliger. Er staan overal kleine podia waar mensen hun kunsten aan het publiek laten zien. Van zangers en dansers tot goochelaars. Erg leuk.

Onze nieuwe reisgenoten hebben bedacht ons minstens één keer dronken te willen voeren, dus gaan we naar de supermarkt om drank in te slaan. We staan serieus ongeveer een half uur in de rij om onze boodschappen af te rekenen. Het viel ons al op dat ze in Zuid-Amerika behoorlijk langzaam zijn bij de kassa, maar dit slaat echt alles. Ook Julia, kassamedewerker van beroep, ziet het met lede ogen aan. Eenmaal aangekomen in ons hostel maken we verrassend lekkere wraps en niet veel later halen we de ingeslagen drank tevoorschijn. En zoals dat gaat met drank spenderen we uiteindelijk de hele avond aan drankspelletjes op ons terras om vervolgens om half twee te concluderen dat er op maandagavond niet echt leuke clubs open zijn. Op naar bed dus.

De volgende dag is het tijd om de wens van Julia en Kas uit te laten komen: paragliden boven de stad. Na een behoorlijk lange taxirit komen we aan bij de heuvel waar het allemaal moet gaan gebeuren. Na een korte helse klim komen we bovenaan de heuvel. Het waait hard, te hard wordt ons verteld. Of we even willen wachten tot de wind gaat liggen. Na ongeveer een uur is het eindelijk zover, maar er is inmiddels een lange wachtrij ontstaan. Twee uur verder zijn Julia en Kas eindelijk aan de beurt. Ze rennen de heuvel af en zijn al snel uit het zicht verdwenen. Een klein half uur later staan ze beide weer veilig aan de grond. Julia vond het ‘leuk’. Kas daarentegen ‘fucking eng’. Al zegt’ie dat wel met een brede glimlach.

Kleurrijke huisjes en versierde tuktuks

We verruilen Medellín even voor een trip naar het kleurrijke Guatapé, maar komen later terug. Beloofd. Wie is de Mol?-liefhebbers zullen de highlight van Guatapé vast wel herkennen: een grote uitstekende rots omringd door vele meren. De beklimming van bijna 700 treden zien we op de eerste dag niet zo zitten en dus beginnen we met een rustig boottripje. Daarna volgt een wandeling door het stadscentrum. De kleurrijke huisjes en vele versierde tuktuks, maken het centrum een gezellig geheel. Ze hebben er vele leuke souvenirs en lekker eten. Ons hostel heeft een bar met een soort dakterras. De cocktails zijn opvallend goedkoop en dus besluiten voor het avondeten even aan de drank te gaan. We krijgen een gratis shotje en Dominic en ik delen vervolgens een cocktail zo groot als een vissenkom. Bij gebrek aan maaginhoud schiet de alcohol direct naar mijn benen en vervolgens naar mijn hoofd. Tot grote hilariteit van Julia en Kas.

Op ons laatste dag in Guatapé is het tijd om dé puntige rots te gaan beklimmen. Ik heb me voorbereid op een helse klim, maar het blijkt uiteindelijk allemaal wel mee te vallen. Binnen een kwartiertje staan we boven en hebben we een mooi uitzicht over omgeving. Na 700 traptreden naar beneden te hebben gelopen, is het tijd om de bus naar Medellín terug te pakken. We hebben immers nog nauwelijks wat van de stad gezien.

Het echte Medellín?

We boeken een tour naar de Comuna 13, een gebied in Medellín dat vroeger erg gevaarlijk was. Drugskartels, bendes en guerrilla’s maakten hier in de recente geschiedenis de dienst uit. Een absolute no-go area voor toeristen. Het verbaast ons dan ook enigszins dat het gebied, althans een deel daarvan, nu oogt als een mooie en ‘gezellige’ wijk. Er zijn zelfs roltrappen die je het heuvelachtige gebied op helpen! Verbloemen de vele toeristenkraampjes en de kleurrijke graffiti de criminaliteit of is het probleem echt opgelost? We krijgen sterk het idee dat een gedeelte van de wijk is opgeleukt voor de toeristen. Wie namelijk iets verder kijkt ziet naast het kleurrijke gedeelte vele grauwe huizen met golfplaten als daken. Helaas leren we niet veel van onze gids. Hij brengt ons van de ene naar de andere mooie graffiti, maar vertelt nauwelijks iets over de geschiedenis van Medellín.

Een dag later hebben we meer geluk. We doen een free walking tour en krijgen één van de beste gidsen mee die we tijdens onze reis hebben gehad. Hij leidt ons met veel plezier door de stad en geeft waar nodig het ‘papaya-level’ aan. In Colombia is ‘no dar papaya’ (geef geen papaya) een bekende uitdrukking. Oftewel, loop niet met je dure spullen te koop. Wanneer onze gids het papaya-level verhoogt van één naar vier, dien je dus goed op je spullen te moeten letten. De gids ligt van alles uit over de problemen in de stad en hoe hij de tijd van terreur in zijn stad herinnert. Hij vertelt hoe verschillende burgemeesters hebben geïnvesteerd in sociale voorzieningen, zoals het opknappen van pleinen en het aanleggen van de kabelbaan. Waar je overal ter wereld vandalisme ziet in metro’s, zien de metro’s in Medellín er keurig uit. De reden volgens onze gids? Men is dankbaar en trots op het ‘nieuwe’ Medellín.

De tour is de laatste activiteit die we doen met Julia en Kas. Het is namelijk tijd om onze reisgenoten vaarwel te zeggen. Ze reizen door naar het noorden om nog twee weken op eigen houtje te backpacken. Wij moeten even bijkomen van deze drukke vakantie en vliegen daarom naar het tropische San Andres. Althans, of het echt zo tropisch is lees je in de volgende blog…

Laat via Facebook, YouTube of de reacties hieronder weten wat je van onze blogs, video’s en foto’s vindt.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *