San Andres & Providencia: tropisch paradijs?

‘San Andres is een tropisch paradijs waar je mooi kunt snorkelen en duiken’. Zo wordt het verkocht op meerdere blogs. Als op het vliegveld blijkt dat we verplicht een terugticket moeten boeken naar het vasteland van Colombia, besluiten we daarom ook bijna twee weken op het eiland te verblijven. Een fout, blijkt achteraf.

Want bij aankomst belanden we in een vieze en stinkende stad. Bussen rijden diverse rondes over het eiland, maar op het vliegveld staat nergens aangegeven waar ze vertrekken. Het is ruim dertig graden en na tien minuten zoeken staat Dominic met backpack en al vloekend aan de kant van de weg. Na tot tien te hebben geteld, vinden we een taxichauffeur die ons zo vriendelijk is de weg te wijzen. Bezweet belanden we uiteindelijk in de bus. In de bus zitten een aantal schoolkinderen. Ze giechelen een beetje en zeggen vervolgens in het Engels ‘hallo’. Op San Andres, wat praktisch naast Nicaragua ligt, spreekt men namelijk Engels, Spaans en Creole. Vriendelijk antwoorden we terug. Vervolgens brengt een van de jongens zijn hand naar zijn broek en maakt een ruk gebaar. Lachen joh. We hopen niet dat deze schoolkinderen de rest van de bevolking op het eiland representeren.

Gekkies en uitlaatgassen

We komen aan bij ons verblijf, een net geopend hostel van de keten Republica. We zijn de vierde gasten en alles is nog splinternieuw. Het inchecken gaat nog een beetje klungelig, de toiletdeuren kunnen nog niet dicht en wifi is nog niet geïnstalleerd. Het maakt ons allemaal niet uit. Het hostel heeft namelijk een prachtig zwembad en hangmatten en die komen bij dit weer als geroepen. Toch verruilen we het hostel al weer snel voor de stinkende stad. We moeten namelijk boodschappen doen en er zit geen supermarkt in de buurt. Er lopen behoorlijk wat rare figuren door het centrum. Een mangoverkoper pakt een duif op en houdt een mes bij de nek van het arme beestje, een ander gekkie staat hardop te schreeuwen op straat. Alles op het eiland is tax free, inclusief alcohol, en we vragen ons af of dat iets met het aantal gekkies te maken heeft. We slaan maar behoorlijk in bij de supermarkt, want we zijn niet van plan snel terug te komen in het centrum. Op de terugweg naar het hostel worden we bijna vergast door alle uitlaatgassen van de vervuilende scooters op het eiland. Ook zien we overal langs de kant plastic liggen. De omgeving van het eiland is werkelijk waar prachtig (lees: witte stranden, helder water, palmbomen), maar de mensen hier hebben er één grote teringzooi van gemaakt. Toch een beetje jammer.

We verblijven vier dagen op San Andres, voordat we naar Providencia vliegen. Providencia is een klein buureiland van San Andres en zou een duikersparadijs zijn. Dominic heeft in Nederland onder andere een duikhorloge gekocht en wil deze graag eens uittesten, dus dat komt mooi uit. Aangezien we ons toch een aantal dagen moeten vermaken op San Andres willen we ook hier duiken. We gaan naar een duikschool voor informatie, maar van de uitleg ‘you see little fish’, worden we niet echt enthousiast. Dan bewaren we onze centjes wel voor Providencia. Wel nemen we een duik in de zee om te gaan snorkelen. We zien een paar best leuke vissen, maar van een kapotte wijnfles en ander afval op de bodem worden we minder enthousiast. Dan maar chillen aan het zwembad.

Chillen aan het zwembad. Een goede samenvatting van hoe we de volgende dagen op San Andres doorbrengen. We proberen nog een uitje te maken naar het strand aan de overkant van het eiland, maar zodra we over de weg ernaartoe lopen, worden we gestopt door de politie. De mededeling: deze weg is niet veilig. Ga terug naar je hostel. Oké…

Hoopvol naar Providencia

Onze hoop is gevestigd op Providencia. Om dit eiland te bereiken moet je met een klein vliegtuig (twintig minuten) of met een boot (vier uur). Beide opties zijn ongeveer even duur. Het moge duidelijk zijn wat onze keuze is. De vliegreis is mega kort, maar nog best spannend. We belanden namelijk even in een heftige regenbui, wat het kleine toestel heen en weer doet schudden. Gelukkig klaart het snel op en zien we al snel Providencia en het prachtige heldere water om het eiland heen.

De verblijven op Providencia zijn vrij duur. Gelukkig blijkt de goedkoopste optie op Booking.com best een prima verblijf. We hebben zelfs een eigen keukentje. Iets wat goed van pas komt, want restaurants op het eiland zijn voor Colombiaanse begrippen aan de prijzige kant en veel vegetarische opties zijn er niet. We maken een wandeling naar de supermarkt en over de prachtig witte stranden. Het is hier erg rustig en een stuk (heel stuk) schoner dan op San Andres. Ja, hier is de term ‘paradijs’ wél terecht.

Rifhaai na rifhaai

Dan is het tijd om te doen waarvoor we kwamen: duiken. Het duiken gaat iets anders dan we gewend zijn, namelijk op de Caribische manier. We moesten om half negen aanwezig zijn, maar de duikmasters komen pas tegen half tien aan lopen. Het Britse meisje wat vrijwilligerswerk doet bij de duikschool zucht hard. Zo gaat het hier elke dag vertelt ze. Pas rond half elf zijn we aangekomen bij onze duikbestemming en dan moet het allemaal opeens snel. Zit je duikuitrusting niet helemaal lekker? Dat corrigeer je maar in het water. Iedereen in het water? Hup naar beneden! Snel snel! Desalniettemin genieten we wel wat de duik. Het is er prachtig en wat vooral onze interesse wekt zijn de vele rifhaaien die er zwemmen. Wat een toffe beesten. In totaal maken we vier duiken op Providencia. Elke duik komen we weer meerdere rifhaaien tegen. Heel vet.

De laatste dag op Providencia huren we een scooter om het eiland te verkennen. Een rondje is snel gemaakt: je doet er nog geen uur over. We maken onder meer een stop bij het nabijgelegen eiland Santa Catalina. De eilanden zijn verbonden met een brug die bijna van ellende uit elkaar valt. We zien op Santa Catalina tientallen krabben, van hele kleintjes tot krabben groter dan onze handen. We hebben geluk vandaag, want in de namiddag blijft het droog. Eerdere dagen kwam het na twee uur ’s middags nonstop met bakken uit de hemel. We chillen daarom nog even op het strand en genieten van het heerlijk warme zeewater.

En dan komt die dag die je wist dat zou komen: we moeten terug naar San Andres waar we nog eens vier volle dagen ‘moeten’ zijn. Oké oké, zo slecht hebben we het niet. We chillen in de hangmat, zwemmen in het zwembad en weten zelfs nog een schaduwplek op het overvolle strand te vinden. Toch zijn we erg blij als we na vier dagen weer op het vliegtuig kunnen stappen naar het vasteland van Colombia. Op naar Cartagena!

Laat via Facebook, YouTube of de reacties hieronder weten wat je van onze blogs, video’s en foto’s vindt.