De leukste lama’s en een pittige wandeling bij Cotopaxi

Wie zoekt op ’tips Ecuador’ komt waarschijnlijk bij het Secret Garden Hostel bij de Cotopaxi vulkaan uit. Facebook staat vol met jubelende enthousiastelingen en ook blogs zijn positief. Als iedereen zó enthousiast is, moeten wij er ook maar aan geloven. En dus vertrekken vanaf Quito naar de Cotopaxi.

We konden de Cotopaxi eerder al zien vanaf het uitzichtpunt in Quito. Het is een vulkaan als uit de boekjes: een prachtige berg met een met sneeuw bedekte top. Als we aankomen bij het Secret Garden Hostel is de Cotopaxi alleen nergens te bekennen. ‘Hij is daar, in de wolken’, vertelt één van de vrijwilligers. We hopen maar dat het weer de komende dagen opklaart, want er zijn verhalen bekend van mensen die na drie dagen nog steeds geen glimp van de vulkaan hebben opgevangen.

Het hostel is in feite een soort resort maar dan voor backpackers. Ontbijt, lunch en diner zijn inclusief, er is een jacuzzi en een tuin vol lama’s. Het prijskaartje is 95 dollar per persoon voor twee nachten. Wat ons betreft iets aan de dure kant, maar vooruit. In het bedrag zijn ook twee wandelingen inbegrepen. De eerste wandeling staat direct na de lunch (rijst met groente) op de planning. We gaan naar twee watervallen. Het is droogseizoen met als resultaat dat de eerste waterval er eigenlijk niet eens is. Een kleine poel met vies bruin water is het enige bewijs. We gaan verder. De wandeling wordt een stuk avontuurlijker. We klimmen over rotsen en proberen ons vast te houden aan keien om niet een paar meter naar beneden te storten. Gelukkig gaat iedereen dat goed af. De tweede waterval is er gelukkig wél. Al moeten we eerlijk bekennen dat we (veel) mooiere watervallen hebben gezien tijdens onze reis. In de avond eten we taco’s en krijgen we een verrassend lekkere aardbeientaart als toetje. Na een paar kaartspellen te hebben gespeeld, gaat iedereen vrij vroeg naar bed. Morgen staat om acht uur ’s ochtends namelijk wandeling nummer twee op het programma.

Sjaak afhaak

Dominic en ik zijn bizar slecht in research doen. Toen ik dit hostel voorbij zag komen als tip dacht ik dan ook: ‘Chill! Lekker eten, lama’s én twee leuke wandelingen’. Toen we bij het hostel aankwamen bleek echter dat wandeling nummer twee helemaal niet zo ‘leuk’ is. Verschillende reizigers, die de wandeling eerder deden, bestempelen de wandeling als ‘echt heel zwaar’. O god. Wie mij een beetje kent, weet dat ik niet zo’n wandelaar ben en al helemaal niet als het op grote hoogte betreft. De wandeling begint op bijna 4000 meter en gaat vervolgens vier uur lang steil omhoog. Ik heb er van tevoren al dus niet zo’n zin in. Eenmaal begonnen, blijkt niets gelogen. We gaan omhoog en omhoog en omhoog. Vier uur lang dit? Nou mij niet gezien. Na een klein uurtje vind ik het dus wel mooi geweest en besluit ik terug te gaan naar de lama’s en mijn dag verder door te zetten in de jacuzzi. Na een paar uur komt Dominic volledig bezweet terug. Hij heeft daadwerkelijk de top bereikt. Volgens hem viel het uiteindelijk wel mee. Vlak na het stuk waar ik ben afgehaakt, werd het namelijk een stuk minder steil. Enfin, hij is bezweet en trots en ik heb heerlijk gechillt in de jacuzzi. Ieder zijn ding.

Oja, nog even terugkomend op de Cotopaxi vulkaan. Hij is er! De wolken zijn volledig verdwenen en we hebben vanuit ons hostel werkelijk waar een prachtig uitzicht op de vulkaan. Je kunt de Cotopaxi overigens ook beklimmen, maar dat is niet voor beginners (en al helemaal niet voor mij) weggelegd. De wandeling schijnt zo pittig (en koud) te zijn, dat velen de top ook niet halen. Wij blijven dus maar gewoon vanaf een afstand genieten van het imposante natuurverschijnsel.

Plan B

We spelen wederom kaartspellen, voeren de lama’s bananenschillen, eten pizza en lullen vooral heel erg veel. De volgende middag is het alweer tijd om te vertrekken. We nemen een gedeelde bus naar Latacunga, vanaf hier kan je de beroemde Quilotoa loop lopen. Ik heb me er inmiddels bij neergelegd dat ik geen fanatieke wandelaar ben en we gaan daarom voor plan B. In plaats van vier dagen naar het Quilotoa meer, de highlight van de wandeling, te lopen, nemen wij gewoon de rechtstreekse bus. Lekker makkelijk en het meer is net zo mooi. Het waait wel heel erg hard, maar dat zie je niet op de foto’s, toch?

Laat via Facebook, YouTube of de reacties hieronder weten wat je van onze blogs, video’s en foto’s vindt.

PS. Voor iedereen die dit leest en overweegt naar het Secret Garden Cotopaxi te gaan. Het is een heel chill hostel met een gezellig huiskamergevoel. De jacuzzi is fijn, de lama’s zijn leuk en het eten is wel prima (lunch is matig, avondeten goed). We vonden de manager van het hostel wat onaardig en we vonden het bijzonder frappant dat het hostel voornamelijk op vrijwilligers draait (die veel en hard moeten werken). Ze verdienen immers bakken met geld. Het was zeker een chille omgeving, maar we vonden het uiteindelijk vrij duur voor wat je er voor krijgt. Mocht je op een budget reizen, dan zijn er zeker veel voordeligere opties!