Op zoek naar het midden van de wereld in Quito

Door onbekende reden zitten we in een vroeg opstaan streak en dat houden we er in Quito dus maar in. Om acht uur ’s ochtends staan we gedoucht en wel klaar om aan de dag te beginnen. Dat klinkt voor hardwerkende Nederlanders misschien als een luizenleven, maar voor ons ‘reizigers’ is dat best een prestatie. We zijn er zelfs zo vroeg bij dat de deuren van onze eerste ‘highlight’ nog niet open zijn en dus beginnen we met een stadswandeling.

Het is heerlijk rustig op het centrale plein als we er om kwart over acht onze croissantjes oppeuzelen. Ons hostel biedt ontbijt aan voor drie dollar per persoon, maar dat vonden wij als budgetreizigers natuurlijk veel te duur. Een hele zak vol croissantjes en broodjes, genoeg voor ontbijt en lunch, kost namelijk maar 1,60 dollar. We vinden die dollars trouwens maar verwarrend. Alles lijkt opeens duur. Daarbij komt dat je in Ecuador betaalt met een dollar munt in plaats van een dollar briefje en ze daarnaast nog allemaal andere eigen muntjes hebben die in de VS niet worden gebruikt. Erg ingewikkeld.

Grijze boel

Na een ronde door het oude stadscentrum te hebben gelopen, is het tijd om de ‘Basílica del Voto Nacional’ te gaan. Dominic en ik zijn normaal niet zo van het bezoeken van kerken, maar voor deze kathedraal maken we een uitzondering. Je kunt namelijk omhoog in de torens en hebt zo een prachtig uitzicht over de stad. De torens zijn erg hoog en we zien beide al op tegen het beklimmen van de tientallen traptredens, maar er blijkt dus gewoon een lift te zijn. Ideaal voor de mensen die liever lui dan moe zijn, zoals wij. Boven aangekomen dien je nog wel een paar uitdagend steile trappetjes te beklimmen, maar dan heb je ook wat. Het valt ons op dat Quito opvallend grijs is in vergelijking met andere steden in Zuid-Amerika, zoals de steden in het kleurrijke Colombia. De meeste huizen zijn grijs of wit wat zorgt voor een wat saai geheel. Neemt niet weg dat we het bezoekje aan de kathedraal erg leuk vonden. Zeker een aanrader.

We pakken stevig door op de eerste dag en nemen de bus naar ‘Mitad del Mundo’. Ecuador heeft haar naam natuurlijk te danken aan het feit de evenaar (Ecuador is Spaans voor evenaar) door het land kruist. Op het ‘nulpunt’ staat een monument en dat willen we natuurlijk even bezoeken. Het kost wat voeten in de aarde om er te komen (ruim anderhalf uur reizen) maar dan heb je ook wat. Net als alle andere bezoekers (wellicht hadden we niet in het weekend moeten gaan) maken we heerlijk toeristische foto’s op ‘de evenaar’. Funfact is dat het monument helemaal niet op de evenaar staat. In 1736 hebben een stel slimme koppen namelijk berekend dat het nulpunt hier zou moeten liggen, maar in feite ligt het échte nulpunt, volgens meer recente metingen, een paar honderd meter verderop.

Een paar honderd meter verderop zijn een aantal mensen heel slim geweest en hebben een museum gebouwd rondom het ‘echte’ nulpunt. Het is een opvallend leuk museum waar proefjes op de evenaar worden gedemonstreerd. Wij staan er met open mond naar te kijken. Zo zien we water in een bak recht naar beneden stromen in plaats van in een kolk naar links of rechts (het coriolis-effect). Dit zou komen omdat de grond op de evenaar parallel staat aan de draaiingsas van de aarde. Ook laat de gids ons, met gesloten ogen, in een rechte lijn over de evenaar lopen. Dit zou door de trekkende krachten van het noordelijk en zuidelijke halfrond namelijk vrijwel onmogelijk moeten zijn. Ik schrijf bewust ‘zou’ want alhoewel er in alle trucjes een kern van waarheid zit, houden ze je ontzettend voor de gek. Probeer jij maar eens in een rechte lijn te lopen met je ogen dicht. Dat is zélfs als je niet op de evenaar staat behoorlijk moeilijk. Desalniettemin hebben veel lol met alle trucjes.

Dure pizza

Zei ik eerder dat het lijkt alsof alles duur is in Ecuador? Nou misschien is het wel gewoon een feit. Op het openbaar vervoer na, wat belachelijk goedkoop is, merken we dat andere dingen best prijzig zijn. Voor een simpel taxiritje betaal je al snel minstens vier dollar, een pizza margherita kost je minstens zes en als we op Booking.com naar accomodaties zoeken zien we dat twintig dollar voor een nacht heel normaal is. Oké, het is niets vergeleken met Australië of Japan, maar vergeleken met buurlanden Colombia en Peru is Ecuador echt aanzienlijk duurder. Hadden wij eerlijk gezegd niet verwacht.

Onze tweede en tevens laatste volle dag in Quito gaan we weer de hoogte in. Deze keer nemen we de kabelbaan naar vulkaan Pichincha. Je kunt eenmaal boven aangekomen nog verder wandelen naar één van de toppen van de vulkaan. Aangezien we ons op flinke hoogte bevinden (ruim 4000 meter) en de klim naar de top nogal pittig schijnt te zijn, besluiten wij gewoon hier van het uitzicht te genieten. Ze hebben er ook een schommel die je laat schommelen ‘boven Quito’. Althans, zo lijkt het op de foto natuurlijk. In feite ben je nog geen meter verwijderd van de grond. Onze influencer Dominic moét natuurlijk wel even zo’n instawaardige foto hebben en zie hier het resultaat:

We laten ons door een taxi afzetten bij een heel groot park. Het is zondag, wat betekent dat er veel activiteit is. Zie even de eerste zomerse dag van het seizoen in Nederland voor je. Die drukte en gezelligheid, dat vind je hier dus elk weekend. Het is ons wel eerder opgevallen in Zuid-Amerika, maar ook bijvoorbeeld in China en Iran: parken zijn op vrije dagen reuze gezellig. Er wordt gedanst, families en vrienden picknicken en honden rennen zielsgelukkig rond. Hier zouden Nederlanders best wel eens een voorbeeld aan kunnen nemen. Moet alleen het weer nog even meezitten…

En dat was Quito alweer voor ons. Op naar de volgende bestemming: de Cotopaxi vulkaan.

Laat via Facebook, YouTube of de reacties hieronder weten wat je van onze blogs, video’s en foto’s vindt.