- Op zoek naar het midden van de wereld in Quito
- De leukste lama’s en een pittige wandeling bij Cotopaxi
- Guayaquil: de verrassing van Ecuador
- Vogels met blauwe voeten voor de kust van Ecuador
- Cuenca: de panamahoed en een klein stukje Nieuw-Zeeland
En door! Tijd om de kust van Ecuador te gaan ontdekken. We reizen af naar Montañita, dat door andere reizigers als het Chersonissos van Zuid-Amerika wordt omschreven. Wij zijn niet zo van het zuipen, zonnen, feesten maar geven Montañita toch een kans. Er ligt namelijk een heel bijzonder eiland in de buurt.
We zijn nog geen drie minuten uit de bus en de eerste ‘happy’ brownies worden ons al onder de neus geschoven door een stel hippies. Euhm, nee bedankt. We hebben bewust een verblijf buiten het centrum uitgekozen, want volgens meerdere recencies op Booking.com valt er in het stadscentrum niet te slapen door de luide muziek van alle clubs. Na ons te hebben gesetteld, is het tijd om Montañita te verkennen en lunch te scoren. Eerlijk is eerlijk: het centrum ziet er inderdaad toeristisch uit, maar daar hebben we niet zo’n probleem mee. Een toeristisch dorp betekent namelijk een hoop lekker eten én vegetarische opties. Dominic scoort een vegaburger met mega lekkere friet en ik ga voor de fish & chips. Authentiek? Zeker niet, maar lekker is het wel.
Ondanks dat Montañita best wel meevalt (lekker eten, leuk strand), laten we het de dag erna alweer voor gezien. We zijn hier namelijk voor een specifieke reden: Isla de la Plata. Dit eiland wordt ook wel de Galapagos voor de armen genoemd (net als de Ballestaseilanden in Paracas, Peru). Aangezien ons reisbudget met de dag minder wordt, kunnen we ons wel als armen beschouwen. We hebben in Montañita een tour geboekt inclusief vervoer naar Puerto Lopez, waar alle boten naar het eiland vertrekken. Als we ons ’s ochtends melden bij de tourorganisatie blijken de woorden ‘inclusief vervoer’ andere woorden te zijn voor ‘we betalen je busticket’. En dus zitten we niet veel later in de lokale bus naar Puerto Lopez.
Eindelijk in het juiste seizoen
Puerto Lopez is een havenstadje. Het is er een stuk minder toeristisch, maar het ziet er in onze ogen ook een stuk minder gezellig uit. Terwijl we wachten op onze boot, lezen we op de pier de informatieborden over de bultruggen. We zijn voor de verandering eens een keer in het juiste seizoen en dus hebben we tijdens onze rit naar Isla de la Plata grote kans om bultruggen te spotten. Onze gids, Henrique, is een iets oudere man die dit werk al lange tijd doet. Hij vindt het werk, naar eigen zeggen, nog hartstikke leuk en ‘ziet elke dag nieuwe dingen’. Aangezien onze groep uit zowel Europeanen als Zuid-Amerikanen bestaat, vertelt hij alles twee keer: een keer in het Engels en een keer in het Spaans. Het is best wel knap hoe makkelijk hij omschakelt tussen de twee talen, maar dat zal zijn ervaring wel zijn. De boot is gearriveerd, tijd om te gaan!
Tijdens het varen, zie ik meerdere keren in de verte een walvis springen. Stoppen doen we echter pas als we dichterbij Isla de la Plata zijn. We treffen een zeer actief kalfje dat enthousiast met zijn of haar vinnen slaat en een aantal keer de lucht in springt. Het blijft bijzonder om te zien. Na een halfuur varen we verder en al snel meren we aan bij Isla de la Plata. Het valt ons op dat de bescherming van de dieren op het eiland erg serieus wordt genomen. Je mag het eiland alleen verkennen met een gids en om de dieren niet al te veel lastig te vallen zijn er meerdere wandelpaden gecreëerd. De vele toeristen worden op deze manier evenredig over het eiland verspreid. Onze gids Henrique legt ons verder nog uit dat we altijd vier meter afstand moeten houden van de vogels die op het eiland leven. Hij vertelt ook dat niet alle gidsen het zo nauw nemen met de regels met als gevolg dat sommige nesten daardoor plots verlaten zijn. Applaus voor Henrique, die tenminste snapt dat je dieren hoort te respecteren.
Gekke voeten
Tijd om te wandelen! Al snel spotten we de Blauwvoetgent, een aparte vogel met blauwe voeten. Die blauwe voeten hebben ze te danken aan de kleurstoffen in het voedsel dat ze eten. Henrique legt uit dat mannetjes met felblauwe voeten als zeer aantrekkelijk worden beschouwd. We komen tijdens het wandelen ook veel Blauwvoetgent-kuikens tegen. Het is namelijk broedseizoen. De kuikens zijn niet bepaald moeders mooiste, maar schattig zijn ze wel. Op het eiland leeft ook nog een andere bijzondere vogel: de grote fregatvogel met een aparte rode bek. Helaas leeft deze vogel niet langs onze wandelroute, dus het blijft voor ons bij de Blauwvoetgent. Maar dat maakt helemaal niet uit, want Henrique is een fantastische gids en we leren alle ins en outs over deze vogelsoort. Hij haalt op een gegeven moment zelfs een schedel tevoorschijn. ‘Twee jaar geleden gevonden op dit eiland’, verklaart Henrique. Hij legt uit dat de vogels het zeewater kunnen drinken, dankzij een soort ingebouwd filtersysteem dat het zout van het water scheidt. Super handig, want de vogels leven soms maanden boven zee en moeten dan toch zien te overleven.
Oké genoeg over de Blauwvoetgent. Op het eiland zien we verder nog een aantal hagedissen, krabben en voor de kust zwemmen zeeschildpadden. Het is tijd om de boot weer op te gaan. We krijgen lunch. Opvallend genoeg gaan alle Europeanen voor het vegetarische broodje. Gaat het dan toch de goede kant op met de wereld? Na de lunch is het tijd om te snorkelen. Aangezien het buiten nogal koud is en het zeewater niet veel warmer, bekijk ik de vissen vanuit de boot. Het water is helder genoeg om een aantal mooi gekleurde vissen te zien zwemmen. Dominic neemt wel een duik en verzekert me dat ‘het eenmaal in het water echt niet zo koud is’. De gek. Op de terugweg zien we in de verte een grote groep walvissen zwemmen. Het zijn geen kalfjes, maar volwassen giganten. Als we dichterbij komen, tellen we er minstens vijf, maar het kunnen er ook makkelijk een stuk of zeven zijn geweest. Wat een ontzettend grote dieren en hoe tof dat ze bestaan (en het steeds beter met ze gaat, sinds er niet meer op ze wordt gejaagd).
Na een super geslaagde tour sluiten we de dag af met een heerlijke pizza. De volgende dag hebben we een chilldagje om vervolgens de kust van Ecuador weer achter ons te laten. Op naar onze laatste bestemming in Ecuador: Cuenca.
Laat via Facebook, YouTube of de reacties hieronder weten wat je van onze blogs, video’s en foto’s vindt.