Een maand Spaans leren in Cusco

Dit artikel hoort bij het land Peru

Spaans leren aan het eind van je reis door Zuid-Amerika. Dat klinkt misschien onlogisch en dat is het ook. Nog voordat we naar Zuid-Amerika vertrokken had ik het idee om Spaanse lessen te nemen. Het officiële plan was om daarmee te beginnen, maar de koop van onze auto veranderde alles. En nu, zes maanden later, hebben we er eindelijk tijd voor.

Oorspronkelijk was het idee om Spaans te gaan leren in Bolivia, daar is het namelijk het goedkoopst. Aangezien Bolivia niet echt bij ons in de smaak is gevallen en we stiekem een beetje verliefd zijn geworden op Peru besluiten we lessen te gaan volgen in Cusco. We huren tegen een fikse korting een appartement (mét keuken) tien minuten lopen van het Plaza de Armas. We blijven een maand.

Pruttelen

Maar first things first. Onze auto staat namelijk ook nog in Cusco. Aangezien we per dag ongeveer drie euro parkeerkosten betalen en de rekening inmiddels behoorlijk oploopt is het tijd om onze auto uit de stalling te halen. Hiervoor moeten we eerst het visum voor onze auto weer opnieuw in laten gaan. Gelukkig is dit redelijk eenvoudig te regelen en na een paar dagen wachten komt de meneer van de douane een kijkje nemen bij de camping waar onze auto staat. Hij noteert het kenteken, knikt goedkeurend en we krijgen toestemming om weer door Peru te gaan racen. Althans, dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Na drie maanden stil te hebben gestaan, heeft de accu er niet meer zo’n zin in. Ook de motor pruttelt tegen. Gelukkig krijgen we hulp van een oude Duitse man die met zijn truck op de camping staat. Hij spuit een of ander goedje tegen een aantal onderdelen aan en weet de auto te starten. Het duurt nog ongeveer een half uur voordat onze auto weer helemaal de oude is, maar dan rijdt’ie al snel weer als (n)ooit tevoren. Erg lang hebben we er geen plezier van, want ons appartement bevindt zich tien minuten verderop. Hier zal die nog een maandje stil moeten staan, voordat we weer aan onze roadtrip beginnen.

Tijdens onze wereldreis verblijven we zelden in een appartement. Een eigen badkamer en keuken is dan ook echt een luxe voor ons. We gooien onze koelkast direct vol met heerlijke verse producten en smeden plannen om ultiem gebruik te maken van onze oven. We staan te springen van geluk als blijkt dat de douche binnen enkele seconden waanzinnig warm wordt. En eerlijk? Ongestoord YouTube filmpjes kijken op het toilet is ook niet verkeerd.

Aan de bak

Spaanse les, daar komen we voor. Via aanbevelingen in bepaalde Facebook-groepen kom ik uit op Mundo Antiguo. Een school gerund door een Nederlander en zijn Peruaanse vrouw. We gaan er langs voor een gesprek en als we het gebouw verlaten zijn mijn eerste Spaanse lessen al ingeboekt. Super spannend. Oorspronkelijk had ik het idee groepslessen te volgen, maar door het reizen is mijn niveau op gebied van begrijpen, lezen en spreken nogal verschillend. Privéles sluit daardoor beter aan bij mij. Ook Dominic gaat voor privéles. Zijn niveau ligt door zijn minor in Nederland al een stuk hoger en ook hij heeft daardoor het meeste profijt van privéles. De volgende dag is al direct mijn eerste les. Ik vind het behoorlijk spannend, maar tijdens de les valt die spanning al snel weg. Het is leuk en leerzaam. En alhoewel ik alle vormen door elkaar gooi en bij lange na niet alle woorden ken, ben ik toch trots dat het me lukt om in het Spaans gesprekken te voeren.

De meeste dagen in Cusco bestaan uit werken op onze laptops en een paar uur Spaanse les, maar we maken ook ‘leuke’ dingen mee. Zo zijn zowel ik als Dominic jarig in Cusco en gaan we naar de culturele avonden die onze school organiseert. Dominic gaat zelfs pokeren met de Nederlandse eigenaar van de school en een aantal andere Nederlandse expats die in Peru wonen. We komen de gekste verhalen over het leven in Peru te weten. Je rijbewijs? Die laat je hier gewoon door iemand anders halen. En spreek je Quechua? Reken dan maar op korting op de markt en in de taxi.

Zonder elkaar

In de laatste week van onze maand in Cusco gaat Dominic op avontuur. Hij gaat namelijk de zogenoemde Salkantay track wandelen. In vier dagen loop je door bergen op grote hoogte naar dé highlight van Peru: Machu Picchu. Aangezien ik niet zo’n fanatieke wandelaar ben en al zeker niet op ruim 4000 meter hoogte, neem ik nog een aantal extra Spaanse lessen. Het is best apart om een paar dagen van elkaar gescheiden te zijn, zeker ook omdat Dominic nauwelijks bereik heeft. Communicatie is daardoor bijna niet mogelijk. Gelukkig heeft hij rondom Machu Picchu wel weer internet en ontvang ik direct honderden foto’s in mijn Whatsapp. Dominic noemt het ‘een van de vetste dingen’ die hij deze wereldreis heeft gedaan. Even schieten de gedachten door mijn hoofd: ‘Fuck, had ik dan toch ook niet moeten gaan?’. Maar dan vertelt Dominic mij het verhaal van een jongen die al kotsend en met zware diarree de wandeling (hoogteziekte) aflegde. Ik had sowieso die persoon geweest, dus dat is mij dan weer bespaard gebleven.

Na ongeveer veertig uur Spaanse les zou ik op het niveau ‘intermedio’ moeten zitten. Als ik nu aan alle tijdsvormen en bijhorende uitzonderingen denk, begint het nog steeds te duizelen. Stiekem is Spaans best een ingewikkelde taal. Lezen en begrijpen gaat steeds beter. Spreken zal nooit echt mijn sterkste punt worden vrees ik. Ach iets nieuws leren, houd je hersenen jong. Toch?

In onze laatste dagen in Cusco bezoeken we een aantal ruïnes in de buurt. Met een bepaald soort toeristenkaart voor dertig euro kan je zestien musea en ruïnes bezoeken. Alhoewel de ruïnes best indrukwekkend zijn, vind ik de lama’s en alpaca’s die er omheen lopen vaak minstens net zo interessant. Tussen het ruïnes bezichtigen door, maken we ons appartement weer spik en span en laden we onze auto weer vol met al onze zooi. Het is tijd om Cusco te verlaten. Na een maand hier te hebben gewoond, kunnen we met zekerheid zeggen dat Cusco één van de leukste steden van Zuid-Amerika is. Hier komen we vast nog wel eens terug.