Ruïnes, ruïnes & Machu Picchu

Dit artikel hoort bij het land Peru

Het is zover: ons kampeerleven gaat weer van start. Met mijn hart in mijn keel rijden we Cusco uit. Rijden in Peruaanse steden is een hele opgave. Voorrang bestaat niet, je baan houden ook niet en iedereen gooit zijn auto random stil op het midden van de weg. Gelukkig maken de drukke wegen in de stad al snel plaats voor lange bochtige tweebaanswegen waar geen hond te bekennen is. Op naar Machu Picchu.

Tsja, Dominic heeft Machu Picchu van de week al gezien, maar natuurlijk wil ik ook naar dé highlight van Peru. Een bezoek aan Peru is nou eenmaal niet compleet zonder een bezoek aan de populairste Inca ruïne van het land. Maar voor het zover is, hebben we nog een hoop andere ruïnes te bezoeken. Op de toeristenkaart, die we eerder aanschaften, staan namelijk vele ruïnes die rondom Cusco en in de zogenoemde ‘heilige vallei’ liggen. De meeste toeristen slaan deze ruïnes door de afgelegen en onhandige locaties over of bezoeken ze met een tour. Wij hebben de luxe van een eigen auto en kunnen zo op ons dooie gemakje al deze oude bouwwerken bekijken.

Dominic heeft door zijn eerdere tour het een en ander geleerd over de Inca’s of de Quechua, zoals het volk eigenlijk heetten, en zo hebben we gelukkig wat achtergrondinformatie over de bouwwerken. Voor de overige informatie is Wikipedia onze beste vriend. Niet alle ruïnes zijn even bijzonder. De cirkelvormige ruïnes van Moray zijn mijn favoriet. Het ruïnecomplex had zo een achterblijfsel van een bezoek van aliens kunnen zijn, maar niets is minder waar. De ronde terrasvelden dienden waarschijnlijk als experimenteel grondgebied voor het verbouwen van voedsel. Door de hoogteverschillen en het gebruik van verschillende grondsoorten, kon men testen onder welke omstandigheden planten het beste groeiden. Super slim!

#kampeerleven

Het kamperen gaat ons ondertussen weer goed af. Al moeten we wel weer wennen aan het feit dat het erg vroeg donker is. Het begint zomer te worden, maar omdat Peru dichtbij de evenaar ligt, gaat de zon het hele jaar rond dezelfde tijd onder. Om zes uur is de zon verdwenen en zitten wij in het donker in onze auto. Tegen negenen lukt het mij echt niet meer om mijn ogen open te houden en dus slapen we iedere dag belachelijk vroeg. Het grote voordeel is dan wel weer dat we ook vroeg opstaan en zo vroeg aan de dag kunnen beginnen. De komst van de zomer is wel te merken qua temperaturen. Waar het in het zuiden van Argentinië en Chili in mei ijskoud was, stappen we nu met korte mouwen naar buiten. Hier kunnen we wel aan wennen!

Met de auto naar Machu Picchu, het is geen populaire keuze onder toeristen. En dat heeft meerdere redenen. Machu Picchu ligt helemaal niet ver van Cusco vandaan, maar door de vele bergen slinger je urenlang van links naar rechts. Het laatste stuk is onverhard en word je dus niet alleen heen en weer geslingerd, maar ook nog eens op en neer getrild. En oja, dan heb je nog de honderden meters diepe kloof naast je én van die leuke bordjes met ‘pas op: vallende rotsblokken’. Top weg. Om het allemaal nog even aantrekkelijker te maken, kan je Machu Picchu niet eens écht met de auto bereiken. Vanaf een bepaald dorp dien je namelijk eerst nog even twaalf kilometer langs een treinspoor te lopen. Ideaal is het allemaal niet. Logisch dus ook dat de meeste toeristen lekker de trein nemen. Helaas kost de trein tachtig dollar en is dat nou niet bepaald budgetvriendelijk. Wij gaan dus wél met de auto.

Als allereerst

Na bovengenoemde hel te hebben afgelegd, komen we aan in het dorpje Agua Calientes. Vanuit dit dorpje kan je Machu Picchu bezoeken. Je hebt twee opties om de ruïne te bereiken: honderden meters omhoog klimmen óf een kwartier met een bus van twaalf dollar. Dominic heeft eerder de eerste optie gedaan. Met nat haar en een bezweet sweatshirt stond hij uiteindelijk op de foto voor Machu Picchu. ‘Dat doe ik nooit meer’, heb ik hem meerdere keren horen zeggen de afgelopen week. En dus gaan we in de vroege ochtend met de bus omhoog. De kunst is namelijk om om zes uur ’s ochtends vooraan in de rij te staan, naar binnen te racen zodra de deuren opengaan en zo een prachtige foto te kunnen schieten van Machu Picchu zonder mensen. Nou dat idee brachten we in praktijk en dit is het resultaat:

Mist dus. Heel veel mist. Je ziet mij leuk lachen op de foto, maar ondertussen kom ik nog bij van een halve hartaanval. Voor de beste plaatjes moet je namelijk eerst nog een flink stuk omhoog wandelen. Dat vond mijn lichaam niet zo heel leuk. Gelukkig trok de mist na een kwartier weg en is het alsnog gelukt een aantal mooie foto’s te schieten. Gelukkig maar.

En ja, alhoewel ik nu al zoveel ruïnes heb gezien is Machu Picchu toch wel erg indrukwekkend. De hele setting qua ruïnes en bergen is gewoon prachtig om te zien. Er is overigens weinig bekend over Machu Picchu zelf. Hoogstwaarschijnlijk was het een soort buitenverblijf voor de Incakoning Pachamuri. De Spanjaarden hebben Machu Picchu nooit ontdekt en zodoende is het nog goed bewaard gebleven. Wij vermaken ons een uurtje of vijf in het complex en bezoeken daarna nog het museum. Hier liggen objecten die in de omgeving zijn gevonden, zoals zelfgemaakte messen, potten en schalen. Het moet onwijs veel werk zijn geweest om zonder moderne werktuigen zo’n groot complex te bouwen. Alles is met de hand gemaakt en hoé! Heel bijzonder.