Brazilië, ik had eigenlijk niet gedacht dat we er nog zouden komen. In een impulsieve bui hebben we in Paraguay vliegtickets gekocht van Porto Alegre naar Rio de Janeiro. Wat betekent dat we eerst weer dagen moeten rijden om in Porto Alegre, in het zuiden van Brazilië, te komen. Daar gaan we weer…
Waar de grens tussen Paraguay en Argentinië super soepel verliep, gaat de grens tussen Argentinië en Brazilië ons minder makkelijk af. Het is een erg kleine grensovergang waar we met een ferry de rivier moeten oversteken. De pret begint al in Argentinië en het gaat ongeveer zo:
Meneer van de douane: Je mag helemaal niet in Argentinië rijden als buitenlander met een Chileense auto.
Wij: Euhm, jawel. We zijn al meerdere keren in en uit Argentinië gegaan.
Meneer van de douane: Dat kan niet. Mijn collega’s bij die grenzen hebben fouten gemaakt.
Wij: Het zal. Wij willen gewoon graag naar Brazilië, mogen we door?
Meneer van de douane: Nou, ik laat jullie naar Brazilië gaan, maar via deze grens kom je Argentinië niet meer in.
Wij: Joe!
Eenmaal aangekomen met de ferry in Brazilië krijgen we ook daar vraagtekens. We spreken geen woord Portugees maar het klinkt als: ‘jullie mogen best het land in, maar jullie auto niet‘. Gelukkig komt er een andere meneer bij, die iets lijkt te zeggen als: ‘ze hebben de juiste autopapieren, dus laat ze maar gewoon door‘. Al met al krijgen met een kwartier een papier in ons handen gedrukt, waarop staat dat we onze auto voor omgerekend tweeduizend euro in het land importeren. ‘Maar dat hoeven jullie niet te betalen‘, zegt de meneer gelukkig. En we kunnen door.
We vallen nogal op als buitenlanders met een Chileense auto in dit kleine grensdorpje in Brazilië. Met verbazing wordt er naar ons gekeken en een man vraagt zelfs of we verdwaald zijn. We proberen geld te pinnen, maar elke bank weigert onze pas. Dit begint weer lekker. Zes dorpen en een hoop frustratie verder lukt het eindelijk om geld uit een automaat te krijgen. Op naar Porto Alegre.
Ogen dicht
Zuid-Amerikanen staan niet bekend om hun perfecte rijstijl, maar de Brazilianen slaan werkelijk waar alles. Het land bestaat voornamelijk uit tweebaanswegen en er wordt op de meest bizarre punten ingehaald. Inhalen in een bocht? Geen probleem. Twee vrachtwagens inhalen vlak voor een heuvel? Waarom niet? En dat allemaal met een snelheid van ruim honderd kilometer per uur, waar in Nederland op soortgelijke wegen toch echt max tachtig gereden wordt. Mijn god. Ik houd mijn hart vast en knijp af en toe mijn ogen dicht als Dominic weer langs een vrachtwagen moet. Zelfs Dominic vindt het niet fijn rijden in Brazilië en hij heeft zich toch inmiddels een behoorlijk gedurfde rijstijl aangeleerd.
Na twee dagen frustratie op de weg, komen we gelukkig aan in Porto Alegre. Hier slapen we een paar nachten, voordat de vlucht naar Rio vertrekt. De stad heeft weinig highlights en daarom blijven we ook vooral binnen, met zo nu en dan een uitstapje naar de foodcourt in het nabijgelegen winkelcentrum. De Brazilianen zijn een apart volk. Er is geen touw aan vast te knopen. Ze hebben alle kleuren: van heel blank naar heel donker en ze hebben ook alle vormen en maten: lang, klein, dik en dun. Heel anders dan bijvoorbeeld Bolivianen of Peruanen, waar de meeste mensen toch wel een ‘bepaald’ uiterlijk hebben.
Enfin, het is tijd om te vliegen naar misschien wel de bekendste stad van Zuid-Amerika: Rio de Janeiro.
Laat via Facebook, YouTube of de reacties hieronder weten wat je van onze blogs, video’s en foto’s vindt.
